"Utwór o matce i ojczyźnie" - najmocniejszy spektakl roku
"Utwór o matce i ojczyźnie" w reż. Jana Klaty z Teatru Polskiego we Wrocławiu to najmocniejszy spektakl roku - uważa Aneta Kyzioł z Polityki.
1. "Utwór o matce i ojczyźnie" [na zdjęciu] Bożeny Keff-Umińskiej, reż. Jan Klata, Teatr Polski we Wrocławiu. Córczyzna próbująca wyswobodzić się z okowów ojczyzny i matczyzny, czyli dzikie tańce na polskim cmentarzysku.
2. "Tęczowa trybuna 2012" Pawła Demirskiego, reż. Monika Strzępka, Teatr Polski we Wrocławiu. Od walki grupy gejowskich kibiców piłkarskich o własną trybunę na stadionach podczas Euro 2012 do analizy stanu demokracji w Polsce.
3. Pomniki Polskie. Cykl spektakli koprodukowanych przez krakowski Festiwal Teatralny Boska Komedia, badających siłę i znaczenie dawnych pomników i stawiających nowe. M.in. "W imię Jakuba S." Pawła Demirskiego, w reż. Moniki Strzępki, i "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza, w reż. Mikołaja Grabowskiego.
4. "Mickiewicz. Dziady. Performance", reż. Paweł Wodziński, Teatr Polski w Bydgoszczy. Plemię obrońców krzyża kontra nowocześni kosmopolacy, czyli "Dziady" pod Pałacem Prezydenckim.
5. "Sprawa według "Samuela Zborowskiego" Juliusza Słowackiego, reż. Jerzy Jarocki, Teatr Narodowy w Warszawie. O mesjanizmie, czyli historia polskiego szaleństwa: z wizjami chorego poety, Szatanem, trupami Zborowskiego i Zamoyskiego, katastrofą smoleńską, Trybunałem Boskich Duchów i Chrystusem.
6. "Poczekalnia.O" Krystiana Lupy, Teatr Polski we Wrocławiu. Miał być gwóźdź programu wrocławskiego Europejskiego Kongresu Kultury, jednak po rezygnacji Doroty Masłowskiej skończyło się na spektaklu porządnie zrobionym, granym z poświęceniem, ale wtórnym.
7. "Życie seksualne dzikich", Marcin Cecko z inspiracji dziełem Bronisława Malinowskiego, reż. Krzysztof Garbaczewski, Nowy Teatr w Warszawie. Antropologiczna wyprawa w przyszłość, czyli portret digital natives, współżyjących z nowymi technologiami, ale nie ze sobą nawzajem.
8. "Boska!" Petera Quiltera, reż. Andrzej Domalik, transmisja na żywo w Teatrze Telewizji (i w Internecie) komediowego hitu warszawskiego Teatru Polonia. Rozgłos i rekordowe 3 mln widzów. Teraz czekamy na transmisje ambitniejszych produkcji.
9. "Bracia Karamazow" Fiodora Dostojewskiego, reż. Janusz Opryński, Teatr Provisorium z Lublina. Zgrzebna estetyka teatru alternatywnego lat 70., brak interpretacji, fatalne (z wyjątkiem Adama Woronowicza) aktorstwo, ale za to uniwersalnie, poważnie, o Bogu i duszy.
10. "Nosferatu", reż. Grzegorz Jarzyna, koprodukcja Teatru Narodowego i TR Warszawa oraz Opowieści afrykańskie według Szekspira, reż. Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie i europejska grupa Prospero. Zimne, pustawe, ale zrealizowane z operowym rozmachem wizje końca świata autorstwa najważniejszych reżyserów średniego pokolenia.
