"Ścięta" głowa Nowaka nie jest rozwiązaniem
Decyzja marszałka Jana Kozłowskiego o zwolnieniu Macieja Nowaka z funkcji dyrektora Teatru Wybrzeże była według mnie posunięciem złym. Dlaczego? Znaleźć można przynajmniej cztery ważne argumenty uzasadniające to twierdzenie - pisze Mirosław Baran.
Maciej Nowak:
- jest odważny; zarówno w pracy artystycznej - decydował się na kontrowersyjne, ale nowatorskie i ciekawe projekty teatralne - jak i w życiu prywatnym - był w stanie bronić swoich poglądów, czym oburzał część mieszczańskiego społeczeństwa. A odwaga u osoby kierującej instytucją publiczną jest równie cenna, co rzadka
- wyprowadził Wybrzeże z głębokiej zapaści artystycznej, za swojej kadencji podwoił w porównaniu z poprzednim zarządem liczbę premier, spektakli oraz - co najważniejsze - publiczności na widowni
- ma za sobą cały zespół teatru, co dobrze świadczy o jego pracy. A jak może zakończyć się próba narzucenia nowego dyrektora przez władze, pokazała sytuacja w łódzkim Teatrze Nowym
- potrafi trafnie zaplanować repertuar swojego teatru; premiery dużych spektakli przeplata widowiskami kameralnymi i farsami. Tak jak chce marszałek Kozłowski, w Wybrzeżu znalazło się miejsce dla klasyki (ostatnio chociażby "Wesele" Wyspiańskiego i "Wujaszek Wania" Czechowa). Bo wbrew obiegowej opinii nie każda sztuka wystawiana na deskach tego teatru to niezrozumiały eksperyment.
Długi teatru to ważny problem. Jednak "ścięta" głowa Macieja Nowaka nie jest jedynym rozwiązaniem. Marszałek powinien powierzyć mu funkcję jedynie dyrektora artystycznego, mianując dyrektorem generalnym typowego menedżera; osobę, która zaplanuje na kilka lat terminarz spłaty zadłużenia. Jednocześnie niech taka osoba ograniczy wydatki teatru, bez ingerencji w kwestie artystyczne.
Na zdjęciu: "Helmucik" w reż. Ingmara Villqista, Teatr Wybrzeże 2004 r.
