Leksykon nie tylko na lato
Trafił do moich rąk najnowszy materiał związany z Kompozytorem i Tym Drugim. Pociągający już ze względu na temat, bo mówiący o Jeremim Przyborze i Jerzym Wasowskim oraz stworzonym przez nich Kabarecie Starszych Panów, jest lekko napisany w pięknym polskim często przedwojenno-inteligenckim języku, z zachowującą klimat tamtego czasu pisownią i, co ważne, wyjątkowo przyjazny w użyciu - o leksykonie Kabaretu Starszych Panów pisze Anna Długosz.
Trafił do moich rąk najnowszy materiał związany z Kompozytorem i Tym Drugim. Pociągający już ze względu na temat, bo mówiący o Jeremim Przyborze i Jerzym Wasowskim oraz stworzonym przez nich Kabarecie Starszych Panów, jest lekko napisany w pięknym polskim często przedwojenno-inteligenckim języku, z zachowującą klimat tamtego czasu pisownią i, co ważne, wyjątkowo przyjazny w użyciu. Dedykowany nam - wyznawcom kabaretowej eksterytorialnej krainy słowa i dźwięku.
Leksykon ten wspomina wielu współtwórców i współwykonawców, przybliża realia powstawania kolejnych programów w latach 1958-1966, opisuje charakterystyczne postaci, omawia rekwizyty, zjawiska. To spis dopowiedzeń, dopełnień mikroświata. To co w kabarecie zaistniało, zostało wspomniane czy choćby muśnięte, tutaj jest rozwijane. Zrealizowany na podstawie ocalałych i nie pociętych taśm telewizyjnych, radiowych oraz oryginalnych scenariuszy leksykon nie jest jedynie magazynem oczywistych faktów! Pośród haseł znalazły się dodatki do kabaretowego dania głównego, jak choćby wspomnienie o, podrzucanej pod drzwi Starszych Panów, hrabinie Tyłbaczewskiej, historia Blaupunkta, informacja kto przyszedł na świat w czasie, gdy matka była aktorką wędrownej trupy, a ojciec trupem wędrownego aktora, objaśnienia czym zajmowała się spółdzielnia Równomierność i na czym polega dwuzdradność. Poznajemy niezwykłych przedstawicieli miejscowej fauny i flory, na nowo rozpatrujemy Problem kur, przypominamy sobie jak całować Wuja i czym zajmuje się Dosmucacz. Okazuje się, że ze szprotek najlepiej smakują - samiczki, zwłaszcza te popijane pieprzówką. Wspomnienia obejmują noty o filozofach, pisarzach, myślicielach przywoływanych w tekstach Przybory. Nie zabrakło kalamburów, wysmakowanych gier słownych zawartych w piosenkach, dialogach. Zasobne okazują się Aktogramy, zawierające spis wykonawców, aktorów, gwiazd oraz charakterystyki odtwarzanych postaci z odsyłaczami do konkretnych programów, nadprogramów czy wieczorów i ze wskazaniami jak i kiedy bohaterowie pojawiali się w cyklu, jak ewoluowały, zmieniały się ich postaci - czasem zmiany te sięgały nawet imion własnych. Wiele tu zdjęć, przedruków prasowych, ilustracji.
Tym wszystkim, którzy z przyjemnością wspominają Kabaret Starszych Panów, gorąco polecam opracowanie przygotowane przez Romana Dziewońskiego i następne już pokolenie radiowców - Monikę i Grzegorza Wasowskich.
