Warszawa. Szekspir wg Klaty na finał WST
Na zakończenie 33. edycji Warszawskich Spotkań Teatralnych - "Titus Andronicus" - wrocławsko-drezdeński spektakl Jana Klaty. - Okazuje się, że rzecz o tym, jak człowiek potrafi być okrutny i obcy dla innych, jest niebywale współczesna, nośna - mówi reżyser.
Przedstawienie powstało w koprodukcji Teatru Polskiego z Wrocławia i Staatsschauspiel w Dreźnie. Szekspirowskich Rzymian grają po niemiecku aktorzy z Drezna, w T-shirtach ze scenami z II wojny światowej, a w barbarzyńców Gotów wcielają się Polacy. Warszawski pokaz w środę w Teatrze Dramatycznym.
Jan Klata, reżyser, któremu przyklejono łatkę buntownika, a od tego roku dyrektor Starego Teatru w Krakowie, kilkakrotnie sięgał po dramaty Szekspira. Najgłośniejszym jego szekspirowskim spektaklem był "H." zrealizowany na terenie Stoczni Gdańskiej na podstawie "Hamleta". Reżyser rozliczał w nim pokolenie ojców z mitu "Solidarności".
"Titus Andronicus" to jedna z najbardziej okrutnych sztuk Szekspira, podejmująca temat nienawiści i zemsty. Rzymski generał Titus Andronicus wraca ze zwycięskiej 10-letniej wojny przeciwko Gotom, w której zginęło jego 21 synów. Na ich grobie składa w ofierze najstarszego syna pojmanej królowej Gotów - Tamory. Rzadko dziś wystawiany dramat za życia Szekspira był najbardziej kasowym jego dziełem - przyniósł dwukrotnie większy zysk niż inne utwory. Z czasem badacze zarzucali tekstowi dramaturgiczne błędy, piętrzenie okrutnych scen, a wielu wątpiło w autorstwo Szekspira.
Jan Klata połączył tekst z fragmentami "Anatomii Tytusa Fall of Rome. Komentarza do Szekspira" Heinera Müllera. - Müller zmienił strukturę tekstu Szekspira, jego "Anatomia..." jest parafrazą - jakkolwiek trudno w to uwierzyć - okrutniejszą od oryginału - tłumaczył przed premierą reżyser.
Dodał, że ten rodzaj opowieści zrozumiano w XX wieku dzięki kinu Quentina Tarantino i jego podejściu do pokazywania przemocy, gdzie piętrzenie okrucieństwa nie jest przypadkowe. Ma pokazać groteskę świata, w którym żyją bohaterowie.
