Artykuły

Autoryzacja nie była łatwa. Pierwsze do niej podejście zakończyło się moją kapitulacją. Małgosia powiedziała wtedy: "Wiesz, Miki, może to i dobrze, że tak się stało. Ale możesz opublikować ten wywiad po mojej śmierci". Odpowiedziałem krótko: "No dobrze Małgosiu, ale kiedy?". Uśmialiśmy się bardzo - Mike Urbaniak poleca swoją rozmowę z "kolorowym ptakiem w krainie szarych gołębi" w dzisiejszych Wysokich Obcasach".

Odbyliśmy ze sobą wiele godzin rozmów przy ogromnym kuchennym stole w mieszkaniu Małgorzaty Szczęśniak i Krzysztofa Warlikowskiego na warszawskiej Ochocie. Rozmowy właściwie się nie kończyły, bo Małgosia - jako najbardziej opiekuńcza i gościnna osoba na świecie - cały czas dostawiała, a to kruche ciasto z malinami, a to ziołową herbatę z miodem w imbryku, który przywiozła z jednej z wypraw w świat. Drylowaliśmy też nieustannie świeże czereśnie. Było pysznie.

Z wielu godzin nagrań powstała rozmowa, która ukaże się w jutrzejszych "Wysokich Obcasach". Autoryzacja nie była łatwa. Pierwsze do niej podejście zakończyło się moją kapitulacją. Małgosia powiedziała wtedy: "Wiesz, Miki, może to i dobrze, że tak się stało. Ale możesz opublikować ten wywiad po mojej śmierci". Odpowiedziałem krótko: "No dobrze Małgosiu, ale kiedy?". Uśmialiśmy się bardzo.

Rozmowa trochę poleżała i nastąpiło drugie podejście. Tym razem udane. Warto było czekać, bo Małgorzata Szczęśniak jest - w mojej opinii - jedną z najbardziej fascynujących postaci polskiej sztuki, heroiną polskiego teatru i najwybitniejszą polską scenografką, o czym można się przekonać na otwartej niedawno w Nowym Teatrze w Warszawie wystawie "Pojawia się i znika".

I wiem, że to może zabrzmieć banalnie, ale Małgosia jest także najprawdziwszym kolorowym ptakiem w krainie szarych gołębi. Zawsze taka była i się nie zmieniła. Chciałbym, żeby kiedyś się zgodziła na książkę o sobie. Z chęcią się podejmę takiego wywiadu-rzeki, szczególnie jeśli znów będzie ciasto z malinami.