Lublin. Kaya Kołodziejczyk sfilmowana
Film o pracy rezydentki festiwalu "border line 2013" nakręciła Patrycja Płanik. Pokaz w grudniu.
Kaya Kołodziejczyk - trzecia rezydentka programu MAAT FESTIVAL border - line 2013' zaliczana do jednych z najciekawszych tancerek młodego pokolenia, min. wieloletnia tancerka w spektaklach Theresy de Keersmaeker! Kołodziejczyk przyjechała do Lublina w czerwcu i natychmiast po przyjeździe zasadziła trawnik na balkonie naszego firmowego mieszkania, który rósł przez 11 dni trwania rezydencji. Patrycja Płanik zapisywała proces jej pracy na wszelkich możliwych nośnikach cyfrowych: efekt zobaczycie już w grudniu! 11 czerwcowych, gorących dni spędzonych w MAAT STUDIO, na ulicach Lublina, na rozmowach, spotkaniach i z naturą.
KAYA KOŁODZIEJCZYK Jest absolwentką HfMDK Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main (M.A.), P.A.R.T.S. Performing Arts Research and Training Studios w Brukseli oraz Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie. Jest stypendystką Fundacji Rudolfa Nurejewa, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, DanceWEB 2004, NCK Młoda Polska, Instytutu Adama Mickiewicza oraz Szwajcarskiej Fundacji dla Kultury ProHelvetia. W latach 2004-2009 była tancerką renomowanego zespołu Rosas. Tańczyła w spektaklach stworzonych przez uznanych choreografów jak: Anna Teresa de Keersmaeker, Trisha Brown, William Forsythe, Thomas Hauert, Mette Ingvartsen. Współpracowała z artystami z różnych dziedzin sztuki: Kris Verdonck, David Wampach, Iwona Pasińska, Aleksandra Wasilkowska, Mariusz Treliński czy Szymon Rogiński. W 2007 roku Kołodziejczyk powołała do życia niezależny kolektyw artystyczny U/LOI Universal Law of Impermanence. Wspólnie z kolektywem Kołodziejczyk realizuje projekty, odbywające się głównie w przestrzeni nieteatralnej - miejskiej, postindustrialnej, galeryjnej - m. in. (Festiwal Dialog 4 Kultur w Łodzi, 2009) , Brith out (premiera w ramach Międzynarodowych Spotkań Sztuki Akcji Rozdroże w Warszawie, 2008) czy Off Żak Projekt (Gdański Festiwal Tańca, 2010).
Autorskie realizacje choreograficzne to: One for Francesca, My Favourite Superhero, TMTL, PK, Audycja IV, Oh, Noh, Opera Harnasie na podstawie Krzesanego Wojciecha Kilara i Harnasi Karola Szymanowskiego. Spekatkle te pokazywane były w Belgii, Francji, Niemczech, Holandii i Polsce. W 2009 roku Kaya Kołodziejczyk została uznana przez krytyków niemieckiego czasopisma ballettanz za najciekawszą tancerkę młodego pokolenia. Od roku 2011 jest artystką związaną z europejskim networkiem dla twórców sztuk performatywnych APAP (advancing performing arts project). Jako wykładowca tańca współczesnego i teorii ruchu scenicznego współpracuje z Uniwersytetami we Frankfurcie nad Menem i Giessen (Niemcy), P.A.R.T.S. oraz La Rafinerie (Belgia), San Diego State University, (USA), Architanz (Japonia) oraz Tanzhaus (Szwajcaria). Jest gościnnym pedagogiem w teatrach Staat Theatre Kassel, Thetre St. Gallen, Ballet National de Marseille oraz Polskim Teatrze Tańca.
Końcowa koncepcja pracy KOŁODZIEJCZYK: S.O.L. to angielski skrót od określenia Shit Out of Luck, wykorzystywanego w odniesieniu do sytuacji bez wyjścia, czarnego scenariusza, stanu będącego wynikiem nieposiadania już innych opcji życiowych niż te niepożądane. Jednocześnie SOL to w języku łacińskim słońce, w mitologii nordyckiej bogini Słońca, jak również nazwa dźwięku G czy określenie doby marsjańskiej. SOL jest tytułem autorskiego solowego spektaklu, nad którym Kaya Kołodziejczyk rozpoczęła intelektualną pracę na początku 2013 roku. Poszukiwaniom towarzyszyły jej pytania o cel ruchu, przekaz performatyki w obecnym świecie sztuki, a także krytyczna obserwacja nowych tendencji. Goszcząc na farmie (MAD BROOK FARM) Steve'a Paxtona i Lisy Nelson, artystka miała okazję uczestniczyć w warsztatach oraz zapoznać się dogłębnie z dorobkiem prekursorów contact improwizacji. Zainteresowana również twórcami związanymi z ruchem BACK TO THE LAND zestawiła na drodze swoich poszukiwań pragnienie powrotu do natury z dzisiejszymi potrzebami izolacji artystów celem koncentracji twórczej. (Przykład BREAD AND PUPPET THEATRE ). Przedstawienie jest wynikiem autorefleksji nad dotychczasową karierą artystyczną, a zarazem próbą krytycznego oglądu formalnego funkcjonowania tańca współczesnego w kilkadziesiąt lat po rewolucji pionierów post-modern dance.
