Artykuły

Kawiarnia muzyczno-artystyczna Czarny Kot na Starym Rynku zamieniła się w kameralny teatr. Płoccy aktorzy po raz ostatni recytowali w niej wiersze Broniewskiego.

Bezceremonialny język poezji, luźna atmosfera i toasty przywodziły na myśl spotkania artystycznej cyganerii. 17 grudnia, jak co roku, płocczanie uczcili w ten sposób rocznicę urodzin poety.

Kawiarniane spotkania odbywały się początkowo w Chimerze, której właścicielem był Krzysztof Świerad. Po jej zamknięciu przeniosły się do otwartego przez niego Czarnego Kota i tam przez lata były kontynuowane. Wtorkowe było już ostatnim w tym miejscu, ponieważ lokal z końcem grudnia zamyka działalność.

- Pomysł happeningów narodził się w 1997 r. po spektaklu "I znów jestem w Płocku", który wyreżyserowałem z okazji setnej rocznicy urodzin Broniewskiego. Parę dni później zapaliliśmy znicze pod jego pomnikiem i postanowiliśmy to ciągnąć. Krzysztof Świerad przygarnął nas trochę z tymi spotkaniami. Cytując Bareję, powstała taka "świecka tradycja" - wspominał Marek Mokrowiecki, dyrektor Teatru Dramatycznego. - Nigdy nie chciałem, żeby te happeningi stały się oficjalne i patetyczne. Cieszę się, że możemy spotkać się w skromnym gronie przyjaciół - dodawał.

Pożegnanie z kawiarnią i rocznica urodzin poety miały iście artystyczną formę. W kameralnym pomieszczeniu wypełnionym ludźmi, stolikami i przyćmionym światłem aktorzy recytowali, a także śpiewali emocjonalną i dosadną poezję Broniewskiego. Wybrane wiersze i liryka osobista, wyrażające doznania autora, od euforii po melancholię, wygłaszali Szymon Cempura, Piotr Bała i Sebastian Ryś na czele z Markiem Mokrowieckim. Przedstawili także złożoną sylwetkę artysty i kilka faktów z jego życia. Nie zabrakło wspomnień z poprzednich happeningów.

Po spotkaniu w kawiarni aktorzy i goście przenieśli się pod pomnik Broniewskiego, gdzie zapalili znicze i wyrecytowali jeszcze kilka jego wierszy. Tradycyjnie poeta miał swój toast, kieliszkiem wódki wylanym przy pomniku.