Zakochany pielgrzym
"Już pierwsze zdania monografii zapowiadają jej niezwykłość. Bo i postać aktora wyjątkowa w teatrze polskim, a i jej autor wybitny w swym kunszcie" - monografię "Zakochany pielgrzym. Samogry Bogusława Kierca" autorstwa Tomasza Miłkowskiego recenzuje Ilona Słojewska w serwisie Teatr dla Was.
Świetnie wykreowana literacko postać aktora. Styl harmonizujący z jego osobowością. Świetne partie narracyjne i odwoływanie się do najciekawszych zjawisk w teatrze polskim. Mowa niezależna jako komentarze znanych postaci artystycznych oraz cytowanie wybranych wierszy poety Bogusława Kierca. Wszystko to sprawia, że książkę Tomasza Miłkowskiego czyta się jak pasjonującą pozycję z literatury pięknej.
Już pierwsze zdania monografii zapowiadają jej niezwykłość. Bo i postać aktora wyjątkowa w teatrze polskim, a i jej autor wybitny w swym kunszcie. Zaprasza więc czytelnika do metaforycznej żeglugi przez niemal wszystkie morza teatralno-poetyckiego curriculum vitae Bogusława Kierca. Okręt ów cumuje w różnych portach-teatrach na mapie Polski, by w końcu przybić do nabrzeża, z którego widać doskonale przebyty szlak oraz to, co jeszcze nie zostało dostrzeżone.
Ten zabieg, jakże wyraziście, łączy się z kompozycją książki, opartej na przejrzystości i na najważniejszych, precyzyjnie uporządkowanych faktach z życia zawodowego aktora. Autor przedstawia najważniejsze z jego życia wydarzenia teatralno-poetyckie, zainteresowania twórcze, niesamowicie rozwiniętą siłę poznawczą wszystkiego, co nowe i ciekawe. Ale nie tylko. Prezentując określony etap w życiu aktora, omawia jednocześnie panoramę życia teatralnego w kraju. Miłkowski wykazuje tu świetną orientację w przedstawianiu dat, nazwisk i wydarzeń. To bardzo wartościowy zabieg literacki, bo kiedy Bogusław Kierc podczas swej żeglugi trafia do określonego teatru, autor przedstawia jego linię programową, artystyczne osiągnięcia. Nie zapomina także o jego przeszłości. W takich partiach narracyjnych erudycja i znajomość tematu Tomasza Miłkowskiego jest wprost nieoceniona.
Portret Bogusława Kierca tworzy się powoli, uwodzi swą psychologiczną głębią, zaskakuje oryginalnością aktorskich rozwiązań, niezwykłym i nie gasnącym poszukiwaniem wszystkich wymiarów teatru. Kierc dociera do miejsc, w których odkrywa wszystko to, co go interesuje i zachwyca. Tym samym tworzy własny, rozpoznawalny styl, naznaczony silnie jego zawodowymi marzeniami i konsekwencją ich spełniania.
Niesamowicie delikatna jest ta właśnie warstwa monografii, nadająca jej wymiar niemal metafizyczny. Taki klimat bardzo rzadko towarzyszy tego rodzaju książkom. Sposób i rzetelność w podawaniu faktów, poetycki i rzeczowy styl narracji sprawia, że nie można oderwać się od tej książki. I ta mnogość cytatów z poetyckiej twórczości Bogusława Kierca. Są i niezwykle trafnie wybrane fragmenty recenzji i wypowiedzi o samym aktorze. Tak powstał, w moim odczuciu, wyjątkowo cenny obraz fabularny posiadający swą głębię i czasoprzestrzeń. Światów w życiorysie zawodowym aktora jest bardzo wiele. Co więcej, przenikają się wzajemnie. Fascynacja Przybosiem, Słowackim, Mickiewiczem przeradza się w monodramy. I tak Miłkowski doprowadza czytelnika na najwyższy pokład okrętu Kierca. Chwilami odnosiłam wrażenie, że aktor po to poznał wszystkie wymiary teatru, żeby wszystko, co najlepsze zawrzeć właśnie w monodramach, które Miłkowski omawia bardzo szczegółowo.
Monografię kończy rozdział "Rozwijanie, ciąg dalszy", traktujący o spektaklu "Bramy raju" według Jerzego Andrzejewskiego, w reżyserii Pawła Passiniego, z udziałem Bogusława Kierca. Analizując to przedstawienie Tomasz Miłkowski w bardzo mądry i myślący sposób podpowiada wybór tytułu monografii.
O walorach tej kolejnej pozycji w serii wydawniczej "Czarnej Książeczki z Hamletem" poświęconej ruchowi teatrów jednego aktora, można by jeszcze rozważać w kontekście zamieszczonych fotografii i bardzo bogatego Aneksu. Cieszmy się zatem, że zespół osób zaangażowanych w wydawanie tej serii, proponuje najciekawsze postaci aktorskie teatru jednego aktora, które w monografiach stają się prawdziwymi bohaterami literackimi, a autorzy, którzy o nich piszą, dają czytelnikowi do rąk rzetelnie zaprezentowaną postać, na tle życia teatralnego.
