Ignacy Gogolewski, czyli pół wieku na scenie
Zagrał ponad sto ról teatralnych. Wypada po dwie na rok, gdyż w tym roku Ignacy Gogolewski obchodzi 50-lecie pracy na scenie.
W szkole teatralnej mówił typową gwarą warszawską, z czego nawet nie bardzo zdawał sobie sprawę. Było to powodem wielu żartów ze strony kolegów. Ignacy Gogolewski tak się tym przejął, że w ciągu kilku miesięcy pozbył się tych naleciałości. Później już kolejne pokolenia Polaków uczyły się od niego (słuchając m. m. aktora z płyt gramofonowych), jak mówić polską poezję. Przy jego pomocy próbowaliśmy zrozumieć "Dziady", która to sztuka stała się jego biletem do scenicznej kariery.
Ma 70 lat. Zagrał 100 ról teatralnych, 70 telewizyjnych i ponad 40 filmowych. Wyreżyserował około 30 spektakli teatralnych i 2 filmy.
Niedawno Klub Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy RP przyznał mu nagrodę im. Tadeusza Boya, która od 1957 r. przyznawana jest najwybitniejszym twórcom Melpomeny.
W historii polskiego teatru zapisał się już na początku kariery. Miał za sobą raptem dwie role, gdy otrzymał propozycję zagrania Gustawa-Konrada w "Dziadach" Adama Mickiewicza, w inscenizacji Aleksandra Bardiniego.
- Zagrałem jako 24-letni aktor największą rolę polskiego romantycznego repertuaru - mówi Ignacy Gogolewski.
- Po premierze od adiutanta Bolesława Bieruta dostałem pięćdziesiąt czerwonych róż. Do dziś próbuję zrozumieć intencję tego gestu.
Chłopak z Otwocka
- Spektaklowi Bardiniego bardzo pomógł Jarosław Iwaszkiewicz. Tłumaczył decydentom, że nie można pominąć setnej rocznicy śmierci Mickiewicza - wspomina aktor. - O tej inscenizacji mówiła cała Polska. Kazimierz Wyka, Witold Zaiewski czy Maria Dąbrowska nie kryli swego podziwu, a nawet zdumienia, że mogło dojść do tej premiery. Mówi się, że reżyser musiał iść na pewien kompromis i pominąć wszelkie elementy mistyczne. A zapomina się, że był rok 1955 i ze sceny padały takie słowa, że aż przechodziły ciarki.
