Wspomnienie. Wanda Jakubowska, gwiazda operetki
WANDA JAKUBOWSKA debiutowała rolą Tatiany w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego na deskach Opery Wrocławskiej w 1954. Dwa lata później przyjechała do Operetki Poznańskiej i została w Poznaniu na zawsze. Przez szereg lat była gwiazdą sceny przy ul. Niezłomnych, na którą się "chodziło". Wanda Jakubowska urodziła się 28 maja 1930 roku. Zmarła 23 grudnia 2014.
W Poznaniu debiutowała rolą Hanny Glavari w operetce Franza Lehara "Wesoła wdówka". Była tytułową hrabiną Maricą, Lizą w "Krainie uśmiechu", Madelaine w "Balu w Savoyu", Rozalindą w "Zemście nietoperza".
Rolą Rozalindy zadebiutowała na scenie Opery Poznańskiej w 1963 roku. Odtąd swoje sceniczne życie dzieliła między tymi dwiema scenami. Pod Pegazem kreowała takie postaci jak: Musetta w "Cyganerii", Anitą w "Zagraj nam Jonny", Hrabiną w operze Stanisława Moniuszki pod takim samym tytułem. Była zapraszana przez teatry operowe i operetkowe w całej Polsce. Ze sceną śpiewaczka pożegnała się w połowie lat 80. ubiegłego wieku.
- Mówili, że byłam gwiazdą, ale nigdy tak o sobie nie myślałam - opowiadała kilka lat temu Wanda Jakubowska w jednym z wywiadów. - A wszystko zaczęło się właściwie od szkoły. Każdy lubił muzykę rozrywkową, a ja uwielbiałam muzykę poważną. Opery, filharmonie, to tam czułam się najlepiej. Długo czekałam, zanim zrozumiałam, że nie wszyscy odbierają muzykę poważną, jak trzeba.
Nie wyobrażała sobie, aby mogła w życiu robić coś innego. Dlatego też najpierw skończyła szkołę średnią, a potem wyższą szkołę muzyczną, zaś jej pierwsza praca w operze wiązała się już z bardzo poważnymi rolami. - Jestem zadowolona z tego, że wybrałam śpiewanie. We wszystkim innym nie jestem taka dojrzała - opowiadała już jako emerytka. - Po śpiewaniu czuję się taka oczyszczona, nigdy mnie to nie męczyło.
Wanda Jakubowska wiele lat zmagała się z chorobą. Wycofała się dość dawno z życia artystycznego i towarzyskiego.
