Artykuły

Co może wyniknąć z melanżu "Dyskretnego uroku burżuazji" Luisa Bunuela z obrazoburczymi mo­nologami Dario Fo i Franki Rame? Jeśli nad całością czuwa Marcin Li­ber, możemy być pewni, że szyku­je się mieszanka wybuchowa. Podtytuł "zdaerzenie teatralno-filmowe" zapowiada, że spektakl nie będzie płaszczyzną ideowej fuzji filmu hiszpańskiego surrealisty z tekstami włoskiego dramaturga, lecz aktem ich konfrontacji w kon­tekście naszych realiów. "Surrealizm Bunuela nie leży we Francji, nie dotyczy rodu Burbonów ani upadłej polskiej arysto­kracji. Zbliża się poznańskie ze­znawanie" - reklamuje swoje wi­dowisko Marcin Liber. Poznańskie "zdaerzenie teatralno-filmowe" ma być próbą wykre­owania nowej jakości także w sensie formalnym. Zestawiając arcydzieło kinematografii z "Trze­ma monologami" Daria Fo i Franki Rame, Liber zamierza stworzyć widowisko na pograniczu obu sztuk. "Trzy monologi" to rozpisa­na na części opowieść o kobietach uwikłanych w krwawą rewolucję i o wynaturzeniach rewolucji za­właszczonej przez jej inicjatorów - w tym przypadku założycieli ter­rorystycznej bojówki RAF. Boha­terką monologu "To ja, Ulrike, krzyczę" jest Ulrike Meinhof uka­rana w momencie osobowościo­wej transgresji - w następstwie tzw. białych tortur (wielogodzin­nego odosobnienia w rzęsiście oświetlonym pomieszczeniu) terrorystka doznaje zaburzeń percep­cji, zatraca poczucie indywidual­ności i przemawia w imieniu ko­biet. "Zdarzyło się jutro" opowiada o samobójstwach członków RAF, zaś "Matka" to monolog matki ter­rorysty, oskarżającej kierownictwo o wykorzystywanie szerego­wych członków ruchu. Monologom Daria Fo i Franki Ra­me, czytanym przez aktorów, to­warzyszyć będzie projekcja "Dys­kretnego uroku burżuazji". Wy­mierzone w ekstremizm teksty włoskich dramaturgów spotkają się z antypatrycjuszowską satyrą klasyka surrealizmu - zapowiada się prowokacyjne widowisko poli­tyczne.