Artykuły

Maria to postać inna od tych, które grałam. Wcielałam się w kobiety liryczne i delikatne, ta jest bogatsza wewnętrznie, nieprzewidywalna, pełna sprzecznych emocji. Jej ciągła zmienność bardzo mnie intryguje. To niesłychanie ciekawa rola, podobnie zresztą jak cała opera Berga, pierwsza, która podjęła tak trudny problem, jakim jest wyalienowanie człowieka. Ukazuje życie paranoiczne, pełne szaleństwa. Ale myślę, że jej świat jest nam bliski, gdyż ludzie płacą dzisiaj koszty transformacji, żyją samotni, przytłoczeni rozmaitymi stresami.

Początkowo trudno było mi wczuć się w "Wozzecka", - choć Maria mnie pociągała, zastanawiałam się, czy przyjąć rolę. Także ze względów muzycznych, w partyturze są na przykład miejsca, gdy śpiewana przeze mnie linia melodyczna nie ma żadnego wsparcia w orkiestrze. Ale jeśli dokonam choćby drobnej zmiany, by harmonicznie dopasować się do orkiestry, muzyka traci sens. Z taką precyzją, powiedziałabym nawet premedytacją kompozytorską, spotykam się pierwszy raz. Ten charakter współbrzmień u Berga miał rewolucyjny charakter. I choć wykonywałam utwory wielu kompozytorów XX-wiecznych, równie głębokiego porozumienia między solistą a orkiestrą jeszcze nie spotkałam.

Ta opera mimo wszystko wymaga tradycyjnego śpiewania. Oczywiście, muzyka jest przepełniona emocjami i nowatorskimi pomysłami. Należy do nich tzw. Sprachgesang, zastosowany na przykład w scenie, kiedy Maria czyta Biblię. Myślę, że ten pomysł poruszy każdego, takiego efektu nie osiągnęłoby się, gdybym nie mówiła, a śpiewała pełnym głosem.

"Wozzeck" jest trudny, ale fascynujący. Wiem, że w dzisiejszych czasach liczą się tytuły, do których nie trzeba zachęcać. Ale ludziom wrażliwym muzycznie dostarczy ogromnych przeżyć, zwłaszcza że inscenizacja tworzy świetny klimat całej opowieści. Cieszę się, że zaśpiewam Marię w późniejszym czasie, bo z racji moich innych zobowiązań nie uczestniczyłam w wielu próbach i nie będę w pełni przygotowana na premierę.