Kabareciarz Hemar
Autorka zgromadziła imponującą faktografię, docierając do kilkudziesięciu rozmówców na całym świecie. Wyłania się z niej portret urodzonego humorysty, któremu los nie szczędził cięgów - o książce "Ja, kabareciarz. Marian Hemar od Lwowa do Londynu" Anny Mieszkowskiej pisze Janusz R. Kowalczyk w Rzeczpospolitej,
Niezwykłe i niejednoznaczne życie Mariana Hemara aż się prosiło o taką biografię, która wyszła spod pióra historyka teatru Anny Mieszkowskiej, specjalistki od międzywojennych kabaretów. Autorka zgromadziła imponującą faktografię, docierając do kilkudziesięciu rozmówców na całym świecie. Blisko 400 stron bogato ilustrowanej książki - należycie wyposażonej w przypisy, bibliografię, indeks osób - czyta się jednym tchem.
Wyłania się z niej portret urodzonego humorysty, któremu los nie szczędził cięgów. Lwowianin z urodzenia, robił w Warszawie błyskotliwą karierę autora tekstów i muzyki do wielu programów kabaretowych. Za piosenkę "Ten wąsik, ach ten wąsik" podczas wojny polowało nań gestapo. Przez Rumunię i Palestynę dotarł do Londynu, gdzie mieszkał od 1942 r. przez następnych 30 lat. Z Marią Modzelewską - rozstali się w 1939 r. - nie zdążył się rozwieść, kiedy poślubił Annę Caroll Eric, amerykańską artystkę Broadwayu.
Jan Nowak-Jeziorański wyznał autorce, że Hemar nie był łatwym człowiekiem, bo ludzie wybitni takimi nie bywają. Loda Halama twierdziła, że: "Hemar to wielkie pióro, ale mały człowiek". Za geniusza uważała go Włada Mąjewska. Na pewno miał niezwykły dar hipnotyzowania publiczności - jemu się wierzyło.
***
Ja, kabareciarz. Marian Hemar od Lwowa do Londynu
Muza SA, Warszawa 2006
