Artykuły

Dawno już premiera w Operze Narodowej nie wzbudziła takich emocji. Najpierw poszła wieść, że oto sławny reżyser skandalista Krzysztof Warlikowski zrobił z wybitnego dzieła Berga dramat o molestowaniu dzieci, w obecności których główny bohater paraduje na golasa. Potem się okazało, że doszło do ostrego konfliktu między dyrektorami placówki. W rezultacie "Wozzeck" stał się symbolem awantury, nim ktokolwiek zdążył go zobaczyć. Tymczasem powstał spektakl wybitny i poruszający, o czym przekonuje już pierwsza scena. Śmiałym krokiem był już sam pomysł wystawienia na polskiej scenie opery Berga, z muzyką atonalną i trudną w odbiorze. Nowatorska okazała się też inscenizacja oraz interpretacja tekstu Georga Buchnera, który posłużył jako libretto. "Wozzeck" Warlikowskiego to opowieść m.in. o rodzicielskiej odpowiedzialności, o tym, że nasze dzieci są często ofiarą fatalnych wzorców wyniesionych z domu. Tytułowy bohater, prosty fryzjer, który zdaniem otoczenia za dużo filozofuje, ostatecznie został odziany w majtki, choć przeciwnicy inscenizacji najchętniej widzieliby jeszcze moherowy beret. "Wozzeck" - trudne egzystencjalne arcydzieło ze ścisłego kanonu teatru muzycznego, wystawiane obecnie w Nowym Jorku i w Londynie - to element bogatego programu Trelińskiego, w którym jest miejsce i dla melodii Pucciniego, i dla miłośników baletu (niedawny "Spartakus"). Tak czy owak skandalu na scenie nie ma. Lecz może się zdarzyć lada chwila. Odejście Mariusza Trelińskiego i Kazimierza Korda - przesądzone w wypadku pozostawienia na stanowisku Sławomira Pietrasa - im samym nie zaszkodzi: pojadą w świat, gdzie przyjmą ich z otwartymi rękoma. My zostaniemy na naszym miłym, przaśnym, samowystarczalnym Mazowszu, wśród "Krakowiaków i Górali".