Zygmunt Hübner - niezapomniany major Henryk Sucharski
Reżyser, aktor teatralny i filmowy - był jedną z najważniejszych postaci w powojennym teatrze polskim. Urodził się 23 marca 1930 roku w Warszawie. Zmarł 12 stycznia 1989 roku. Wspomnienie o Zygmuncie Hübnerze, w 27. rocznicę jego śmierci.
W 1952 roku ukończył wydział aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Rok później zadebiutował na deskach Teatru Narodowego rolą Lassoty w "Karykaturach" Jana Augusta Kisielewskiego w reżyserii Jerzego Rakowieckiego. W 1956 roku ukończył reżyserię.
Marta Fik w książce "Zamiast teatru" tak wspomina Zbigniewa Hübnera: "Nie był modny, choć bywały lata, gdy mówiono o nim wiele i bywały sezony mody na prowadzone przezeń sceny. (...) Zdobył opinię świetnego dyrektora, był cenionym reżyserem, dobrym aktorem, autorem doskonałych esejów oraz sztuki dramatycznej, która zdobyła powodzenie. W żadnej jednak z tych ról nie uchodził naprawdę za Pierwszego, nigdy też nie przeżył żadnego ze swych niewątpliwych sukcesów w pełnym blasku".
Mimo to dał się zapamiętać z roli majora Henryka Sucharskiego [na zdjęciu] w filmie "Westerplatte" Stanisława Różewicza (1967). Grał też w filmach: "Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię", "Akcja Brutus", "Szpital przemienienia", "Blaszany bębenek" czy "Przypadek".
W 1963 objął stanowisko dyrektora Starego Teatru w Krakowie, chcą uczynić z niego jedną z najlepszych scen dramatycznych w kraju. Dzięki niemu wieloletnią współpracę z nim rozpoczęli Andrzej Wajda i Konrad Swinarski, a do zespołu aktorskiego trafili m.in. Mirosława Dubrawska, Anna Polony, Anna Seniuk, Jerzy Bińczycki, Jan Nowicki, Franciszek Pieczka i Wojciech Pszoniak. Podobny sukces odniósł, kierując - od 1974 roku - Teatrem Powszechnym w Warszawie.
