Opera w ruinach
W prologu najnowszego spektaklu w Operze Dolnośląskiej na scenie pojawiają się antyterroryści, potem Antygona szuka szczęścia w narkotykach, ochroniarz Kreona zabija Hajmona z pistoletu, a cała ta tragedia rozgrywa się w ruinach, które natychmiast przywołują skojarzenia z wydarzeniami z Nowego Jorku we wrześniu 2001 roku. Od tak uwspółcześnionych wydarzeń rażąco odstaje libretto - o staromodnej składni, wręcz archaiczne. "Dzisiaj nam nowa grozi sromota " - przepowiada Antygona (Dorota Dutkowska), a Kreon (Wiktor Gorelikow) ją ostrzega: "Harda mowa twoja".
Ledwo obecny w przedstawieniu Marka Weissa-Grzesińskiego dramatyzm opowieści nie jest wynikiem konfliktu postaci, ale ich wewnętrznych rozterek i sytuacji, w jakich zostały postawione. Niedostosowanie tytułowej bohaterki do rzeczywistości jest podkreślone jej - nad wyraz realistycznie przedstawioną - narkomanią. Wyalienowana Ismena (Ewa Czermak) bez wahania przystępuje do orszaku nowego króla w zamian za dostatnie życie. Pewien ładunek emocji tkwi tylko w postawie zakochanego w buntowniczce syna Kreona - Hajmona (Andrzej Kalinin), i w finałowym wyznaniu zrozpaczonego samego władcy Teb. Aktorzy właściwą scenę Opery dzielą z widownią oraz miejscem dla orkiestry. Być może to powoduje, że muzyka traci na dynamice, a tym samym na znaczeniu. "Antygona " Zbigniewa Rudzińskiego w reżyserii Marka Weissa-Grzesińskiego, to dramat postaci nazbyt nachalnie scharakteryzowanych, aby szczególnie poruszał. Do tego warstwa muzyczna przedstawienia pozostaje w tle, a szkoda.
I jeszcze jedno: rozpoczął się szósty rok remontu budynku Opery. Jego postępy zależą od urzędników, ale z kolei urzędnikom nie zależy na postępach remontu. Warto przypomnieć, że po pożarze w lipcu 1865 roku ówczesny Teatr Miejski, działający w gmachu przy ul. Świdnickiej, odbudowano w dwa lata.
