Warszawa. Sprostowanie Tadeusza Słobodzianka do felietonu Mrozka
Tadeusz Słobodzianek, dramatopisarz i dyrektor Teatru Dramatycznego w Warszawie, odpowiada na felieton Witolda Mrozka "Lista przebojów niebyłych" opublikowany na e-teatrze.
Prostowanie błędów i plotek pojawiających się w publicystyce Witolda Mrozka jest zajęciem ekscytującym. A to opisze grę aktorki, która nie występowała w spektaklu, który krytyk rzekomo oglądał; a to usłyszy piosenkę, której w spektaklu nie śpiewano, a to pomyli mu się w "Weselu" ośmiozgłoskowiec z trzynastozgłoskowcem; nie mówiąc już o słynnej króliczej frazie: "ja i moi znajomi" jako kryterium oglądalności w warszawskich teatrach.
Ostatnio jednak ze zdumieniem przeczytałem o odwołanej premierze w Teatrze Dramatycznym. Autor w artykule "Lista przebojów niebyłych" do odwołanych premier zaliczył "Fausta" Tomasza Mana w reżyserii Izabelli Cywińskiej. Tymczasem odbyło się jedynie czytanie tego dramatu, po którym zapadła wspólna z autorem i reżyserką decyzja o dalszej pracy nad tekstem. Takich czytań odbywa się w Teatrze Dramatycznym kilkanaście w ciągu roku i w tym szaleństwie jest metoda: minimalizacja kosztów eksperymentu, przy równoczesnej jego intensywności. Metoda będąca kontynuacją doświadczenia Laboratorium Dramatu: czytania i dyskusje z udziałem twórców: autorów, reżyserów i aktorów, ale również specjalistów od marketingu, sprzedaży i produkcji. Krótko mówiąc: czytamy, zanim coś wyprodukujemy. Czyli w grę nie wchodziła tu ani polityka, ani konflikt personalny, ani "tzw. organizacyjny nieogar". Mimo to uważam pracowicie budowaną przez publicystę opinię o mnie jako Mefiście konfliktów za schlebiającą.
Dlatego zalecam, detektywie Mrozek (jak również redakcjo portalu e-teatr), starą sprawdzoną dziennikarską metodę - pytanie u źródeł. Powinno przynieść lepsze efekty niż przesiadywanie przy kawiarnianych stolikach i podsłuchiwanie szepcących wokół "obniżonym głosem" teatralnych twórców, nie mówiąc już o wizjach mrocznych archiwów, pełnych - jak mniemam - podobnych do waszego raportów z odległych epok z klasykiem gatunku Henrykiem Macrottem juniorem na czele.
