Artykuły

Na widowni dzieciaki coraz głośniej śpiewają piosenkę, a na scenie wędruje krawiec Niteczka z nożycami krawiecki­mi, z igłami i z ogromną szpulką nici, którymi w mieście Pacanowie zaszyje dziurę w niebie i zostanie królem.

Ponad godzinę bawią się wesoło dzieci na przedstawieniu w Teatrze Lalek "Świerszcz". Losy krawca Niteczki i jego przyjaciela, stracha na wróble, większość zna dobrze, bo na przedstawieniu są już któryś tam raz z rzędu. Są jednak i tacy, którzy bajkę "Jak krawiec Niteczka został królem" widzą pierwszy raz. W przerwach piosenkę o krawcu, który idzie szukać lepszego losu śpiewają wszyscy - nie tylko dzieci, ale i rodzice.

40 tys. małych widzów przewinęło się już w tym roku przez widownię teatru nie tylko w Białymstoku, ale wszędzie tam, dokąd białostocki "Świerszcz" do­ciera. Bo we wszystkich niemal zakąt­kach województwa dzieci poznają boha­terów bajek. Aktorzy i ich lalki grają w każdej wsi, na korytarzach wiejskich klas, w remizach strażackich, czasem pod gołym niebem.

Ale za kolorowymi dekoracjami, za peł­nym werwy humorem wykonawców kryją się codzienne troski i kłopoty teatralne. Psujący się często samochód, zbyt małe fundusze na zakupienie właściwego sprzę­tu, lalki i dekoracje wypożyczane z in­nych teatrów itp. Kłopoty ma także teatr z... mężczyznami, a ściśle mówiąc z po­wodu ich braku, bowiem większość obsa­dy stanowią kobiety. Budynek teatru też nie nastraja optymistycznie. Daleka od naprawdę estetycznego wyglądu jest wi­downia, z sufitu sypie się tynk, a czasem kapie deszcz, samo również położenie tea­tru przy Siennym Rynku pozostawia wiele do życzenia.

Przedstawienie się kończy; Niteczka zo­stał już królem i dzieci zadowolone opuszczają widownię. Spotkają się na no­wej bajce. Na jakiej - to na razie jesz­cze tajemnica.