Artykuły

- Przygotujemy spektakl dla młodzieży, z tekstem napisanym przez ojca Wacława Oszajcę. To gdańska legenda o mistrzu, który rzeźbił Chrystusa i zabił modela, żeby móc ujrzeć wyraz cierpienia odpowiedni dla twarzy Chrystusa - mówi Romuald Wicza-Pokojski w rozmowie o planach artystycznych Miejskiego Teatru Miniatura w Gdańsku.

Łukasz Rudziński: Czego możemy się spodziewać po sezonie artystycznym 2016/2017?

Romuald Wicza-Pokojski [na zdjęciu]: Działania "po bożemu". A tak na serio to zamierzamy bardziej zająć się tym razem kwestią transcendencji. Chcemy być blisko wartości i rozmów o nich. Będziemy zastanawiać się nad istotą człowieka - kim jest i co to ze sobą niesie. Cały materiał oczywiście przygotowywany jest dla dzieci i młodzieży, do których przede wszystkim adresujemy nasz teatr.

Sezon otworzyliście współpracą z Fundacją Kultury Zbliżenia spektaklem "Boże mój!".

- To bardzo interesujący tekst izraelskiej dramatopisarki [Anat Gov], w moim odczuciu jeden z ciekawszych tekstów współczesnych ukazujących Boga. Umówiliśmy się, że Fundacja wyprodukuje ten spektakl z udziałem naszych aktorów, a my włączamy go do repertuaru Teatru Miniatura. Główna bohaterka przedstawienia jest psychoterapeutką i matką autystycznego dziecka. Przychodzi do niej Bóg w depresji. Marek Brand, reżyser spektaklu, w dużej mierze skupia się na relacji: człowiek - Bóg, pytając o sens życia.

Na kolejną propozycję poczekamy do listopada?

- Zajmujemy się czasem narodzin nowego Gdańska - powojennego. Spektakl przygotowywany jest w technice teatru reportażu przez Wojtka Zrałka-Kossakowskiego, wyspecjalizowanego w pracy z dźwiękiem i audycją radiową. To propozycja dla starszej młodzieży, przy aktywnym jej współudziale. Historia dziadka Wojtka Zrałka-Kossakowskiego będzie kręgosłupem spektaklu, ale przedstawienie będzie nosić tytuł "Taśmy gdańskie", właśnie ze względu na bogactwo materiału (rozmowy z dziadkami były bezpośrednim efektem przeprowadzonego przez nas warsztatu dla młodych ludzi).

Bohaterem spektaklu jest pamięć - wiemy, że przez kilka pokoleń bardzo trudno nam było rozmawiać o przeszłości, więc do dziś wiele rzeczy pozostaje tajemnicą. Jest tu sporo inspiracji pracą innych pisarzy, na przykład Magdaleny Grzebałkowskiej. Będzie to więc także opowieść o tym, jak funkcjonujemy, kiedy tworzymy nowy świat na zgliszczach starego. Od pewnego czasu eksperymentujemy ze słuchowiskami radiowymi. To będzie trochę tak, jakbyśmy wkroczyli w głąb słuchowiska i znaleźli się w przestrzeni dźwięków. Premiera jest 6 listopada w Sali Prób.

Chcecie również przygotować widowisko świąteczne?

- Od dawna dostajemy sygnały, że jest zainteresowanie takim steatralizowanym spotkaniem dla dzieci w teatrze, ze wspólnym śpiewaniem kolęd. Wciąż pracujemy nad szczegółową koncepcją. Będzie je można zobaczyć w okresie Świąt Bożego Narodzenia. Premiera 4 grudnia.

Rok otwieramy natomiast spektaklem, który mógł powstać dzięki naszemu mecenasowi - ZKM Gdańsk. Nie jest tajemnicą, że pojazdy cieszą się wielkim zainteresowaniem dzieciaków. My zagramy spektakl "Tramwaje" - produkcja dla widzów od 4 lat, wystawiona na Sali Kameralnej. Bazą do przedstawienia będą opowiadania konkursowe dzieci z gdańskich szkół inspirowane gdańskimi tramwajami.

Będziecie również przybliżać losy polskiej emigrantki zagranicą?

- Jest to sztuka angielskiej autorki Sarah Crossan. Książka wpadła nam w ręce już w ubiegłym roku, ale dopiero w tym sezonie możemy ją zrealizować. Polski tytuł to "Kasieńka" - traktujemy go bardzo roboczo. Książka jest napisana wierszem, przepięknym językiem, w dobrym tłumaczeniu. Rzecz jest o emigracji, a ściślej - o polskiej nastoletniej emigrantce opisanej oczami angielskiej autorki. Wyreżyseruje ją Anna Wieczór-Bluszcz. Premierę planujemy w marcu na Dużej Scenie. Książka ta wiele mówi o emigracji, ale inaczej niż ta postrzegana przez nas - przecież w Wielkiej Brytanii to my jesteśmy emigrantami.

Na kwiecień szykujecie dwie propozycje.

- Pierwszą będzie premiera spektaklu dla młodzieży, z tekstem napisanym przez ojca Wacława Oszajcę. To gdańska legenda o mistrzu, który rzeźbił Chrystusa i zabił modela, żeby móc ujrzeć wyraz cierpienia odpowiedni dla twarzy Chrystusa. Nad tekstem ojciec Wacław Oszajca pracuje teraz z Tomaszem Kaczorowskim, który wyreżyseruje spektakl pod nazwą "Nie wierzę w śmierć". Premierę planujemy w okolicach Wielkanocy, najprawdopodobniej w Sali Prób. Drugim kwietniowym tytułem będą szykowani na Salę Kameralną "Baloniarze" wedle pomysłu, tekstu i w reżyserii utalentowanej, ale trochę mało znanej w Trójmieście reżyserki Joanny Zdrady. Będzie to spektakl w klasycznej lalkowej formie.

Na koniec sezonu będzie jeszcze akcent orientalny?

- Ostatnie premierowe wydarzenie planujemy na przełomie maja i czerwca, w okolicach Dnia Dziecka. Będzie to spektakl w klimacie Sindbada Żeglarza pod tytułem "Turban Mistrza Mansura" autorstwa Marka Kochana. To zestaw opowieści sufickich dla dzieci, trochę taki sceniczny podręcznik komunikowania swoich poglądów przez dzieci. Faktycznie chcemy poprzez ten tekst dotknąć tematu różnorodności, pokazać, jak bogata jest kultura, a osoby w turbanach mają wielki wkład w rozwój naszej cywilizacji. Wyreżyseruję ten tytuł na Dużej Scenie.

Na tej produkcji kończy się nam sezon. Będzie też propozycja z inicjatyw aktorskich. Do końca 2017 roku chcemy przygotować jeszcze "Czarnoksiężnika z Krainy Oz" oraz widowisko, w którym chcemy uhonorować 70 lat teatru lalkowego w Gdańsku. To życie nie tylko samej Miniatury, ale i datowanego od 1947 roku na Pomorzu teatru lalek, począwszy od Teatru Łątek, prowadzonego przez siostry Totwen. Do realizacji zaprosimy reżysera Mieczysława Abramowicza. Chcielibyśmy, by było to grudniowe widowisko, nawiązujące do największego historycznego hitu Miniatury, czyli "Bo w Mazurze taka dusza".

Już za chwilę rusza też przegląd teatralny "Co nowego?" Na co tym razem zwracacie uwagę?

- W tym roku koncentrujemy się na młodzieży. Będziemy rozmawiać o teatrze młodzieżowym, którego de facto właściwie nie ma. Zastanawiamy się nad sensem robienia takiego teatru. Nie ma oferty teatralnej dla młodzieży z gimnazjum. Nie chodzi nam o prezentację takiego teatru w formie przeglądu, a raczej o pretekst do rozmowy. Przyjedzie m.in. spektakl "Chuda" Teatru R. Bezimienni. To monodram zrobiony przez niepozorną siedemnastolatkę na podstawie tekstu napisanego przez osiemnastolatkę na podstawie własnych doświadczeń. Jego tematem jest anoreksja. Ale pytamy "Co nowego?" w teatrze dla młodzieży, więc pokażemy ten spektakl w Gdańsku wraz ze spektaklami teatrów ze Szwajcarii i Niemiec, specjalizujących się w twórczości dla młodzieży. Całość uzupełniona naszymi produkcjami i dyskusjami poświęconymi teatrowi młodzieżowemu odbędzie się w dniach 12-20 października.

W planach jest więcej propozycji, niż mieliście dotąd. Skąd to morze obfitości?

- Wynika to z naszych chęci i możliwości. Chcemy działać "po bożemu", dając sobie i widzom szansę na oddech, namysł i refleksję. Jak policzymy tytuły przygotowywane od stycznia do grudnia to wyjdzie ich siedem. Co - jak na obchodzone w 2017 roku 70-lecie teatru lalek na Pomorzu - uważam za dobrą liczbę.

***

Plany artystyczne Teatru Miniatura:

6 listopada - "Taśmy gdańskie" Wojtka Zrałka-Kossakowskiego, reż. autor, Sala Prób Teatru Miniatura;

Spektakl 13+

grudzień - widowisko świąteczne przygotowane przez zespół Teatru Miniatura, reż. Romuald Wicza-Pokojski;

Spektakl 4+

luty 2017 - "Tramwaje", reż. Michał Derlatka, Sala Kameralna;

Spektakl 4+

marzec 2017 - spektakl na podstawie książki "Kasieńka" Sary Crossan, reż. Anna Wieczur-Bluszcz, Duża Scena;

Spektakl 9+

kwiecień 2017 - "Baloniarze", reż. Joanna Zdrada, Sala Kameralna;

spektakl 6+

kwiecień 2017 - "Nie wierzę w śmierć" ojca Wacława Oszajcy, reż. Tomasz Kaczorowski, Sala Prób;

spektakl 13+

maj 2017 - "Turban mistrza Mansura" Marka Kochana, reż. Romuald Wicza-Pokojski, Duża Scena;

spektakl 6+

wrzesień/październik 2017 - "Czarnoksiężnik z Krainy Oz";

grudzień 2017 - widowisko na 70 lat teatru lalkowego w Gdańsku, reż. Mieczysław Abramowicz.