Artykuły

Ostatnio chodzi się do "Groteski" właśnie na "Orfeusza w piekle". Zaczęło się od tego, że pani Natalia Gałczyńska wzruszona pięknymi przedstawieniami "Bab­ci i wnuczka" oraz "Gdyby Adam był Pola­kiem" Gałczyńskiego, wydobyła dla "Grote­ski" z nieopublikowanej spuścizny po mężu, li­bretto do "Orfeusza w piekle". Pani Zofia Ja­remowa z całą "Grote­ską" wzięła tego bardzo dziwnego Orfeusza na warsztat. Nowe libretto poza niektórymi trady­cyjnymi postaciami i pa­roma sytuacjami, nie­wiele ma z klasycznym offenbachowskim Orfeu­szem wspólnego. Jest to taka sobie antybiurokratyczna satyra, osnuta na perypetiach Orfeusza, który ma mnóstwo kło­potów z uzyskaniem wszystkich papierków i pieczątek uprawniają­cych do udania się do Hadesu i odebrania stamtąd Eurydyki. Po­konawszy jednak wszel­kie biurokratyczne opo­ry, najpierw w ziemskim współczesnym urzędzie, następnie zaś na Olim­pie i wreszcie u bramy Hadesu strzeżonej przez Cerbera-Fafika - dziel­ny Orfeusz odzyskuje swego kociaka.

Libretto jest, jak się rzekło, takie sobie. Ale po pierwsze, nawet taki sobie Gałczyński to jest zawsze Gałczyński. Po drugie, libretto to jest tylko libretto i trzeba dopiero majstrów, którzy umieją wykorzystać mo­żliwości, jakie ono daje a "Groteska" to właśnie takie majstry. No i po trzecie, Offenbach to jest Offenbach, a jego stare operetkowe melo­die skojarzone z nowym tekstem, zabawnymi sy­tuacjami i całą, jak za­wsze uroczą, lalkową groteską - dają taki efekt, że publiczność na "Orfeusza" wali tłumnie wieczór w wieczór.

O "Grotesce" pisaliś­my często. Dziś piszemy jeszcze raz tym chę­tniej, że wystawienie Orfeusza zbiegło się z 10-leciem tego sympaty­cznego teatru lalki i ak­tora. W związku z jubi­leuszem chcemy przypo­mnieć jeszcze raz naz­wiska filarów "Grote­ski": założyciele i kie­rownicy teatru - Zofia i Władysław Jaremowie; twórcy jego oprawy plastycznej; Kazimierz Mikulski (kierownik), Lidia Minticz (lalki), Je­rzy Skarżyński (dekora­cje); kierownikiem li­terackim jest Tadeusz Kwiatkowski.