Artykuły

"Moscoviada" w reż. Dzidka Starczynowskiego w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Pisze Grażyna Antoniewicz w Dzienniku Bałtyckim.

Moskoviada Jurija Andruchowycza - jedna z najważniejszych powieści o rozpadzie imperium sowieckiego - stała się pretekstem do scenicznej opowieści.

- Związek Radziecki nie istnieje. Ukraina jest po dwóch rewolucjach. Czy moja powieść jest wciąż aktualna? - niepokoił się pisarz przed premierą.

Sugerował, aby autorzy scenariusza Dzidek Starczynowski i Marek Gajdziński pokazali tekst w sposób poetycki, metaforyczny. Bez nachalnej aktualizacji.

Niestety, przedstawienie rozsypało się twórcom w dłoniach. Szarpana fabuła nie tworzy jasnych związków między postaciami. Akcja toczy się sennie, jak na łagodnym kacu. Jest wódka, seks, przemoc, harmoszka, wszystko to w ciągu jednego dnia z życia ukraińskiego literata Ottona von F., odwiedzającego Moskwę. Na scenie oglądamy dwóch Ottonów: młodego (Kuba Kornacki) i Ottona o dwadzieścia lat starszego (Joachim Lamża) - kronikarza tamtych wydarzeń. Mieszają się różne rzeczywistości. Metafory i symbole - tworzą klimat brutalnego świata po apokalipsie. Ale nie bardzo wiemy, o co chodzi.

Jedynie muzyka Roberta Kanaana buduje dramaturgię. Sprawia, że spektakl staje się mimo wszystko jednorodną całością. Imperialny charakter stolicy Moskwy znakomicie oddaje muzyczna mieszanka cyrku i opery.

Andruchowycz jest autorem, który nieokrzesanie bawi się słowem i historią, czerpiąc perwersyjną przyjemność z tej zabawy. Twórcy spektaklu, scenograf Andre Putzman i reżyser Dzidek Starczynowski, postanowili pójść tym tropem. Na scenie mamy więc parodię love story, groteskę i czarny humor. Nieboszczyk potrafi wpaść z wizytą i ubolewać, że już nie pije. Groteskowa jest babcia sprzedająca w budce piwo (w tej roli Dariusz Siastacz). Kapitalni są trzej uliczni grajkowie.

Nie ma tu pomysłu na całość przedstawienia, ale jest wiele ładnych plastycznie i ciekawie zagranych scenek. Króluje bufonada, burleska, karnawał. Sztuka kończy się efektownym tangiem...