Artykuły

Wrocławski Teatr Współczesny organizuje od 2 do 4 czerwca Festiwal Dramatu Strefy Kontaktu. Czytania. Najnowsze polskie sztuki po raz pierwszy przed publicznością. Inscenizowane czytania pięciu spośród trzydziestu tekstów przysłanych na II Konkurs Dramaturgiczny Strefy Kontaktu.

O świecie, który nas osacza. Od ironicznych PRADZIADÓW Kuczoka po intymne i tajemnicze ALBO UMRZEĆ Tulli. A także: zapierający dech w piersiach DOPPELGANGER Szwarc w wykonaniu Adama Ferencego, KRYSZTAŁOWY PAŁAC Jakimiak - o tym, co można sobie jeszcze kupić i po co, NIE MA Prześlugi - miejskie wyobrażenia o wiejskim życiu. Tegoroczne CZYTANIA realizowane są nie tylko w Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Poszczególne teksty przygotowują teatry z Legnicy, Opola i Wałbrzycha. Reżyserują: Anna Augustynowicz, Paweł Kamza, Sebastian Majewski, Kamila Michalak i Jacek Poniedziałek. Festiwal otworzy spektakl dyplomowy studentów wrocławskiej PWST - POCZEKALNIA SZEŚĆ-DWA-ZERO Marty Guśniowskiej - w reżyserii Marka Fiedora.

***

PROGRAM

2 czerwca [piątek]

Marta Guśniowska POCZEKALNIA SZEŚĆ-DWA-ZERO, reż. Marek Fiedor

spektakl dyplomowy studentów wrocławskiej PWST

Ucieczka przed hałaśliwym sąsiadem, która kończy się w niezwykłym miejscu wypełnionym po brzegi postaciami ze współczesnego panoptikum.

Teatr PWST, godz. 19.00

3 czerwca [sobota]

Agnieszka Jakimiak KRYSZTAŁOWY PAŁAC [III nagroda], reż. Kamila Michalak

Wrocławski Teatr Współczesny

Co można sobie jeszcze kupić? Obrazy, samochody, miłość? A może nowych rodziców? Ogromny gmach wzniesiony na Wielką Wystawę w Londynie w 1851 r. jako pretekst do rozważań o konsumpcjonizmie.

Duża Scena WTW, godz. 16.00

Wojciech Kuczok PRADZIADY, reż. Sebastian Majewski

Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu

Polska współczesność i tradycja. Strumień myśli o społeczeństwie pogrążonym w resentymencie i lubującym się w uprawianiu nekroperformansu.

Scena na Strychu WTW, godz. 18.00

Magdalena Tulli ALBO UMRZEĆ [II nagroda], reż. Anna Augustynowicz

Teatr Kochanowskiego w Opolu

W naszej części Europy przeszłość - jak grzęzawisko - wciąga kolejne pokolenia. Dramat zainspirowany przedwojennym zdjęciem z albumu pewnej rodziny.

Instytut Grotowskiego, godz. 20.00

4 czerwca [niedziela]

Malina Prześluga NIE MA [I nagroda], reż. Paweł Kamza

Teatr Modrzejewskiej w Legnicy

Czym naprawdę jest wieś? Źródłem wszelkiej głupoty, biedy, prostactwa czy może umajoną idyllą z konikiem, mlekiem od krowy i zapachem siana? A może

Scena na Strychu WTW, godz. 16.00

Sandra Szwarc DOPPELGANGER [I nagroda], reż. Jacek Poniedziałek

Występuje Adam Ferency

Czy utracony bliźniak pozostawia po sobie ból fantomowy do końca życia? Psychologia określa to mianem twinless twin. Monolog bliźniaka bez bliźniaka.

Duża Scena WTW, godz. 17.30

DYSKUSJA

prowadzenie: Anna Wierzchowska-Woźniak

Duża Scena WTW, godz. 19.00

***

AUTORZY O TEKSTACH

Marta Guśniowska POCZEKALNIA SZEŚĆ-DWA-ZERO, reż. Marek Fiedor

spektakl dyplomowy studentów wrocławskiej PWST

2 czerwca [piątek] Teatr PWST, godz. 19.00

"Poczekalnia sześć-dwa-zero" to zbiór luźno połączonych opowieści, nacechowanych humorem i absurdem. Punktem wyjścia jest historia Mężczyzny, który z powodu hałaśliwego sąsiada, a później i niesprzyjających warunków pogodowych trafia w niezwykłe miejsce zwane poczekalnią, po brzegi wypełnione najróżniejszymi osobowościami, snującymi swe dziwaczne historie. [Marta Guśniowska]

Agnieszka Jakimiak KRYSZTAŁOWY PAŁAC [III nagroda], reż. Kamila Michalak

Wrocławski Teatr Współczesny

3 czerwca [sobota] Duża Scena WTW, godz. 16.00

Bezpośrednim impulsem do napisania "Kryształowego Pałacu" była refleksja o istocie kolekcjonowania, gromadzenia, multiplikowania i zwielokrotniania dóbr, artefaktów i obiektów artystycznych. Kryształowy Pałac stworzony przez Josepha Paxtona w połowie XIX wieku stanowi pretekst do rozważań o procesie konsumpcji kultury i jej instrumentalizacji, ale służy także za bodziec do przemyślenia klasowych rozwarstwień w europejskich społeczeństwach. Opisy poszczególnych ekspozycji tworzą niekompletną i fragmentaryczną strukturę, która ma uchwycić relację między zaspokojeniem pragnienia zwiedzających a wyzyskiem wpisanym w proces tworzenia kulturowego dziedzictwa. [Agnieszka Jakimiak]

Wojciech Kuczok PRADZIADY, reż. Sebastian Majewski

Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu

3 czerwca [sobota] Scena na Strychu WTW, godz. 18.00

"Pradziady" zacząłem pisać jeszcze w 2009 roku, na zaproszenie Mikołaja Grabowskiego, który organizował festiwal (neo)sarmacki w krakowskim Teatrze Starym. Nie zdążyłem się uporać na czas z epilogiem, mimo, że zachęcało mnie do tego kilku twórców, którzy dramat gotowi byli zrealizować - m.in. Piotr Cieplak. Wpadłem wtedy w okres turbulencji życiowych, wyjechałem na rok do Berlina, zająłem się "Spiskami" i rzecz zaczęła obrastać kurzem. A potem przytrafił się Smoleńsk i zrozumiałem, że to jest właśnie mój epilog, ale muszę z nim poczekać, aż żałoba narodowa się przepracuje. No, tylko, że żałoba się nie przepracowała, lecz zmieniła w tragikomiczny kult zamachu, który w rękach politycznych manipulatorów doprowadził Polaków do symbolicznej wojny domowej. Zmarli i nienarodzeni są w Polsce ważniejsi od żywych; jesteśmy narodem pogrążonym w resentymencie, lubującym się w uprawianiu nekroperformansu, którego szczytowym momentem są właśnie rozpaczliwe próby nadania uwznioślającego sensu najgłupszej śmierci w naszej historii. "Pradziady" z epilogiem są trochę jak wybuch histerycznego śmiechu na przeciągającym się pogrzebie. [Wojciech Kuczok]

Magdalena Tulli ALBO UMRZEĆ [II nagroda], reż. Anna Augustynowicz

Teatr Kochanowskiego w Opolu

3 czerwca [sobota] Instytut Grotowskiego, godz. 20.00

Kiedy dostałam zaproszenie do napisania dramatu, od razu pomyślałam o pewnym zdjęciu z albumu rodzinnego przyjaciół, Niemców. Mam je, bo tak mnie poruszyło, że natychmiast je dla mnie zeskanowali. Znałam losy wszystkich postaci z tego zdjęcia, posłużyłam się też faktami z opowieści innych osób, a dużo, rzecz jasna, zmyśliłam, żeby to wszystko złożyło się w całość, czyli w dialogi eskalujące napięcie. W naszej części Europy przeszłość jest jak grzęzawisko, wciąga kolejne pokolenia. O tym opowiada ta sztuka. [Magdalena Tulli]

Malina Prześluga NIE MA [I nagroda], reż. Paweł Kamza

Teatr Modrzejewskiej w Legnicy

4 czerwca [niedziela] Scena na Strychu WTW, godz. 16.00

Nie ma dziś jednoznacznej prawdy o polskiej wsi, a widz teatralny, a więc mieszkaniec miasta, jest nie tylko tej prawdy pozbawiony, jego się do niej siłą nie dopuszcza! Wieś dziś postrzegana jest dwojako - jako źródło wszelkiej zarazy, głupoty, plugastwa, zwyrodnienia, patologii, biedy, prostactwa, obciachu i nieszczęścia - jako miejsce, z którego trzeba uciekać, którego należy się bać lub z którego można się śmiać - taki "Dom zły". Albo jako upragniony azyl, umajona idylla z kurką, kózką, konikiem, mlekiem od krowy, świergotem ptaszków i zapachem siana - czyli przedmiot pożądania klasy średniej ciężkopracującej - domek na wsi, dacza, wieś weekendowa, wieś prozdrowotna, ratunek od zła tego świata. I choć moje korzenie są we wsi, choć wspomnienia z dzieciństwa wokół niej krążą, nie mam dziś prawa pisać o niej prawdy - nie znam prawdy! Napisałam więc czystą nieprawdę, opartą na pseudorealnych problemach i pseudorealnych postaciach, zbudowaną tak, by z jednej strony pod prawdę się podszywała, z drugiej jednak obnażała, jak płaskie i pozbawione szacunku jest dziś myślenie o wsi. Pseudorealizm, tak jednym słowem nazwałabym wytrych do tego tekstu. [Malina Prześluga]

Sandra Szwarc DOPPELGANGER [I nagroda], reż. Jacek Poniedziałek

Występuje Adam Ferency

4 czerwca [niedziela] Duża Scena WTW, godz. 17.30

Inspiracją do napisania tekstu był temat bliźniąt i różnorakich zjawisk związanych z posiadaniem, bądź nieposiadaniem rodzeństwa bliźniaczego. Wiele jest dobrze udokumentowanych, fascynujących historii osób dotkniętych tzw. syndromem twinless twin (bliźniaka - bez bliźniaka). W relacjach tych osób uderzająca jest siła i stopień złożoności więzi pomiędzy rodzeństwem, porównywalna chyba tylko do połączeń nerwowych pomiędzy poszczególnymi organami ciała. I tak jak utracona dłoń, utracony bliźniak pozostawia po sobie ból fantomowy, który jest (którego nie ma?) do końca życia. [Sandra Szwarc]