Minęło 40 lat od debiutu Mariana Dworakowskiego
Jubileusz 40-lecia pracy artystycznej Mariana Dworakowskiego przywołuje Witold Sadowy.
Biję się w piersi i przepraszam Nie zapomniałem. Byłem chory. Miałem zapaść. Ale mnie uratowano. Dlatego z poślizgiem przypominam o 40-leciu pracy artystycznej Mariana Dworakowskiego. Aktora i reżysera Teatru Współczesnego Anny Augustynowicz w Szczecinie. Człowieka dobrego, mądrego i utalentowanego. Zakochanego w teatrze. O niezwykłej biografii i szerokich horyzontach.
Urodził się w roku 1953 w Gdyni. Ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Łodzi w roku 1976. Jest wychowankiem Marii Kaniewskiej, Jadwigi Chojnackiej i Hanny Małkowskiej. Debiutował na scenie Teatru Dramatycznego w Elblągu w roku 1976 rolą Skrzypka w "Rzeźni" Sławomira Mrożka w reżyserii Józefa Grudy. Potem grał Filona w "Balladynie" Juliusza Słowackiego i Kacpra w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego. Z Elbląga zawędrował do Teatru Polskiego w Bydgoszczy. A stamtąd do Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Do dyrektora Stanisława Hebanowskiego a potem Macieja Prusa. Ważniejsze jego role w Gdańsku w latach 1980-1982 to Paweł w " Wassie Żeleznowej" Maksyma Gorkiego w reżyserii Pawła Dangla, Desmoulens w "Sprawie Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej i Lejtnant Schmidt w "Kniaziu Potiomkinie" Tadeusza Micińskiego w roku 1981 w reżyserii Macieja Prusa. Za tę rolę uhonorowano go w tym samym roku Pierwszą Nagrodą Aktorską na VII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w Opolu. W roku 1982 zagrał jeszcze Krzysztofa w sztuce Karola Wojtyły "Przed sklepem jubilera" w reżyserii Tadeusza Byrskiego i wyjechał z Polski na dłuższy czas .
Przez 20 lat pracował za granicą. Grał w Volkstheater w Wiedniu, a następnie w Australii. W teatrach The Bell Shakespeare Company, Sydney Theater Company, State Theatre of S.A., Griffin Theatre, Nimrod Theatre i Australia Opera. Występował w licznych filmach i w serialach telewizyjnych. W roku 1996 reżyserował w Sydney, w New Theatre, "Hamleta" Szekspira. Miał znakomitą prasę. Jedną z najgłośniejszych jego australijskich ról teatralnych był Theystes w sztuce Luciusa Seneki "Theystes".
Pisze wiersze. Jest wrażliwym poetą. Wydał kilka tomików poezji. "Na biegunach"(1995), "Ashes Thougehts"(1995), "Szklanka mleka dla olbrzyma" (1996) i "Wiersze i nie wiersze" (2002).
Od sezonu teatralnego 1997/1998 pracuje ponownie w Polsce. W Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Jego szczecińskie role w reżyserii Anny Augustynowicz to między innymi Adaś w "Kocham" i w "Ich troje" Marka Koterskiego (1998), Ojciec w "Powrocie skazańca" Stiga Larsena (1998),Tezeusz i Oberon w "Śnie nocy letniej" Szekspira (2000), Prymas w "Wyzwoleniu" Stanisława Wyspiańskiego (2003) i Katabuszkin w "Samobójcy" Nikołaja Erdmana (2005). U Ireny Jun grał Gustawa w III części "Dziadów" Adama Mickiewicza w roku 1999. Szczególną jego rolą w roku 2005 uwieńczoną sukcesem był Kubuś Fatalista w sztuce Diderota "Kubuś Fatalista i jego pan" w reżyserii Rudolfa Zioło. Ponadto dwie kolejne role On i Nick w "Pięknym widoku" Sławomira Mrożka w reżyserii Bohdana Cioska oraz Emanuel w sztuce Odona von Horvatha "Po sezonie" w reżyserii Grażyny Kani (2013).
W roku 2000 reżyserował "Przystanek" Olgierda Kajaka. Wyróżniony za reżyserię w Konkursie Polskich Sztuk Współczesnych oraz "Pannę Julię" Strindberga w roku 2002 i "Śluby panieńskie" Aleksandra Fredry w roku 2003. Wystąpił w dwóch monodramach w swojej reżyserii i opracowaniu. W roku 2000 w "Rozmowach z diabłem" Leszka Kołakowskiego i w roku 2013 "Słowo jest ogień ". O Cyprianie Kamilu Norwidzie , Adamie Mickiewiczu, Juliuszu Słowackim i Fryderyku Chopinie. Prezentowanym w Warszawie w Instytucie Teatralnym, bardzo dobrze przyjętym.
Kochany Marianie, drogi przyjacielu w dniu Twojego święta życzę Ci z całego serca dalszych sukcesów i wielu lat życia. W zdrowiu, szczęściu i w pomyślności.
