O czułości
- Na scenie osiem aktorek opowie historie życia różnych kobiet. Będą to historie ciekawe i zaskakujące ponieważ Tucholsky świetnie te kobiety rozumiał i je sportretował - mówi Dorota Kolak, która reżyseruje w Teatrze Muzycznym w Gdyni spektakl "O czułości. Piosenki Kurta Tucholsky'ego". Premiera 8 września na Scenie Kameralnej.
Z Dorotą Kolak, reżyserką spektaklu "O czułości. Piosenki Kurta Tucholsky'ego", rozmawia Mateusz Gigiewicz:
W jaki sposób twórczość Kurta Tucholsky'ego trafiła na deski Teatru Muzycznego?
- Wszyscy, którzy interesują się twórczością Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego znają wiersz pt. "Inge Bartsch". Jest to opowieść o aktorce, która w niemieckim kabarecie lat 20-tych śpiewa teksty Kurta Tucholsky'ego. Gałczyński w tamtych czasach przebywał w Niemczech i zachwycił się ówczesną atmosferą. Moje pierwsze spotkanie z tym wierszem miało miejsce w trakcie egzaminów do szkoły teatralnej. Pamiętam, że zrobił na mnie duże wrażenie i chciałam poznać jego historię. Sprawdziłam biogram Kurta Tucholsky'ego w encyklopedii i tylko tyle mogłam wtedy zrobić. Ten wiersz we mnie pozostał. Poza tym, kocham dwudziestolecie międzywojenne i mam wrażenie, że tam się urodziłam "po raz pierwszy". W ubiegłym roku jako wykładowca na gdańskiej Akademii Muzycznej potrzebowałam piosenek dla swoich ośmiu studentek. Znaleźć repertuar dla ośmiu kobiet nie jest łatwo. Przypomniałam sobie wtedy o Kurcie Tucholskym oraz natrafiłam na płytę Krystyny Tkacz, która nagrała jego piosenki. Młode aktorki dobrze poradziły sobie z tym materiałem, ale jako że są to piosenki bardzo gorzkie i dojrzałe, to nie były do końca przestrzenie ich emocji. Zaprosiłam na egzamin mojego męża (Igora Michalskiego, dyrektora Teatru Muzycznego - przyp. red.), który stwierdził, że są to piosenki dla jego bardzo dobrych aktorek, które mają już za sobą sporo życiowych doświadczeń i zaproponował mi zrobienie tego spektaklu na Scenie Kameralnej teatru.
Jakie są te piosenki?
- Bardzo różnorodne, zarówno frywolne jak i liryczne, dramatyczne i polityczne. Większość z nich, w sposób czasem lekki i ironiczny, a czasem bardzo gorzki, opowiada o życiu, ale i o polityce. Mimo że dzieli je od tamtych czasów prawie wiek, to brzmią bardzo współcześnie.
Jaki będzie ten spektakl?
- Każda z piosenek jest małym monodramem, tworzy osobną cząstkę. To spektakl zrodzony z ducha dwudziestolecia międzywojennego, ale nie będzie w nim konferansjera czy skeczu. Nie padnie ani jedno słowo mówione. Wszystko będzie śpiewane. Na scenie osiem aktorek opowie historie życia różnych kobiet. Będą to historie ciekawe i zaskakujące ponieważ Tucholsky świetnie te kobiety rozumiał i je sportretował.
Jaka jest rola kobiet w teatrze?
- Obecnie mamy takie czasy, że kobiety 50.-, 60.-letnie są w pełni sił twórczych, ale brakuje ról na miarę ich doświadczenia i umiejętności, a potencjał tych kobiet jest fantastyczny. W spektaklu są też młode aktorki oraz kobiety w średnim wieku. Dla mnie to bardzo ciekawe doświadczenie - obserwować, jak one pracują i jak realizują moje inspiracje. Konstruuję spektakl dość formalnie i dyscyplina wykonawcza jest dla mnie istotna, ale jak mawiał Leonardo Da Vinci - "dyscyplina jest matką wolności".
Po której stronie lepiej się Pani czuje? Na scenie? Czy za pulpitem reżysera?
- Rzadko reżyseruję, ale nie ukrywam że ostatnio bardzo mnie to "kręci". Nie robię w gruncie rzeczy niczego innego niż to co robię w akademii - ucząc reżyseruję, reżyserując uczę.
Jak zachęciłaby Pani widzów do przyjścia na ten spektakl?
- Usłyszycie Państwo fantastyczne teksty, piękne, mądre, ale jednocześnie zabawne. Mam nadzieję, że także wzruszające.
O kim Pani myśli tworząc ten spektakl?
- Myślę, że najbardziej to przedstawienie trafi do ludzi w średnim wieku, czyli od 40 lat w górę. Zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn, choć oni akurat usłyszą wiele gorzkich słów na swój temat. Więcej szczegółów już nie mogę zdradzić, zapraszam na spektakl.
