*
Kilka z tutejszych pierwszorzędnych zakładów fotograficznych, od pewnego czasu uskutecznia w różnych rozmiarach, fotografje artystów i artystek teatrów w kostjuimach.
Do przedsięwięcia prac tego rodzaju, jesteśmy pewni, że żadnego z pp. fotografów, nie skłoniła ponęta zysku. Pragniemy zatem niniejszem zwróceniem uwagi, wyrazić im za trud dla sztuki łożony głośne słowo uznania.
Zbiory podobnych fotogralji oprócz celów popularyzowania historji sztuki dramatycznej, kształcącym się w niej, podają możność do studjów i rozsądnego naśladownictwa zalet, a unikania przywar.
Korzystnieby też było, ażeby wszyscy aktorowie i aktorki pozostawili swe wierne portrety w rolach, w których zdobywali sceniczne laury.
Portret bowiem aktora w jego codziennym surducie, sądzimy, że ma jedynie wartość dla rodziny i szczupłego grona przyjaciół. Tak nawet sportretowany, zaciera swoją indywidualność, gdyż prawdziwa twarz jego nie jest ta, którą ma w dzień na ulicy, lub w domu, ale ta którą przybiera wieczorem na scenie.
Tragik istnieje jedynie w purpurze, todze, lub zbroji, komik tylko w kurcie Falstafla, albo w błazeńskim kołpaku.
Portret przeto dramatycznego artysty powinien przedstawiać przyszłości nie jego prywatną, w przesadnej pozie, albo też zupełnie obojętną fizjognomię, ale oblicze sztuczne, jakie przybrał z rolą, która wraz z charakterystyką jego talentu, wyraża cechę i smak dramatyczny epoki, w której żył i jaśniał.
Kompletny zbiór swoich obojga płci artystów dramatycznych, choć nie wszystkich w kostjumach, posiada dyrekcja komedji francuzkiej.
U nas, w tutejszej bibljotece teatrów, znajdują się także niektóre portrety i gipsowe biusty dawnych autorów scenicznych i aktorów, właściwe więc byłoby w niej miejsce dla kompletnego zbioru uskutecznionych dotychczas fotografji artystów i artystek w ich główniejszych rolach.
