Kraków. Stary Teatr z łapanki
Reżyserzy, którzy za czasów Jana Klaty przygotowali spektakle, żegnają się z widownią. Aktorzy jeszcze grają, ale z poczuciem, że to już ostatnie chwile chwały tej narodowej sceny.
W tym tygodniu po raz pierwszy, odkąd Marek Mikos zasiadł za sterami Narodowego Starego Teatru, a Jan Polewka został dyrektorem do spraw artystycznych, odbywają się próby do pierwszej premiery. Pierwszym, który zgodził się pracować pod nowym kierownictwem narodowej krakowskiej sceny, jest Alejandro Genes Radawski.
W poważnych opracowaniach teatralnych nie ma o nim nawet wzmianki. Jedyne, co można znaleźć, to wywiad Radawskiego dla portalu Centrolatino.pl, w którym Argentyńczyk zdradza, że w Starym był na pięciu sztukach, na trzech zasnął, a z dwóch z nudów wyszedł. Udzielił wywiadu w 2016 r.
Radawski reżyseruje w Starym sztukę "Multiroom Bernardy A.". To kameralny spektakl na cztery aktorki, ale - jak się okazuje - z zespołu Starego chce w nim grać tylko Ewa Kolasińska. Z naszych informacji wynika, że inne aktorki Starego (Urszula Kiebzak, Małgorzata Gałkowska, Marta Ścisłowicz) odmówiły przyjęcia roli.
W poszukiwaniu współpracowników
W repertuarze, który Mikos przedstawił w Ministerstwie Kultury, pojawiają się jeszcze inne nazwiska: Rolf Alme (ma wyreżyserować w Starym "Normę"), Jorgos Kimoulis (Grek, który ma zrobić "Trylogię antyczną") i Stanisław Mojsiejew. Ten ostatni ma wyreżyserować w Krakowie spektakl "Masara" Litwina Mariusa Ivaškeviciusa.
Jeśli dojdzie do podpisania umowy, Mojsiejew za realizację tego przedstawienia dostanie 30 tys. euro (oficjalna informacja ze strony BIP Starego) - stawkę do tej pory nieosiągalną dla reżyserów w polskich teatrach. W środowisku teatralnym Krakowa mówi się o tym, że Mikos albo bierze ludzi z łapanki, albo musi im zapłacić wysokie stawki, żeby chcieli coś na narodowej scenie zrobić.
- To kontynuacja rozpaczliwych prób znalezienia współpracowników. Jak widać, w Polsce duet Polewka-Mikos nie może ich znaleźć, więc intensywnie szuka za granicą. W efekcie będziemy mieli w Krakowie (między)Narodowy Stary Teatr. Jako miłośnik teatru poszukującego i offowego powinienem chyba cieszyć się, że tyle tu projektów i autorskich eksperymentów, ale nie wiem, co na to zwalczające Jana Klatę środowisko miłośników teatru dramatycznego - ironizuje teatrolog prof. Dariusz Kosiński.
W nowym repertuarze pojawiają się też spektakle ściągnięte z innych scen albo już wcześniej grane: kamerlany i lalkowy "Glen" (pisownia oryginalna z dokumentu programowego) w reż. Adama Walnego oraz wznowienie "Pana Tadeusza" Mikołaja Grabowskiego.
Spektakl gramy tak, jakby był ostatnim
Aktorzy Starego (nie licząc kilkuosobowej grupy, która podporządkowała się Mikosowi) o interwencję w sprawie grożącego rozpadem teatru programu poprosili Radę ds. Instytucji Artystycznych (działa przy MKiDN). Posiedzenie odbyło się w połowie października, ale poza wyrazami współczucia i zrozumienia dla trudnej sytuacji zespół nie doczekał się żadnego wsparcia.
- Póki co nie dostaliśmy od nowego dyrektora żadnych propozycji zaspokajających nasze artystyczne ambicje i odpowiadających poziomowi zespołu - mówi Dorota Segda. Juliusz Chrząstowski dodaje: - Każdy spektakl gramy teraz tak, jakby był ostatnim.
Reżyserzy, którzy pracowali z aktorami Starego, żegnają się ze spektaklami i z zespołem. - Ze Starego odchodzą aktorzy. Jeszcze teatr ciągnie siłą rozpędu, ale to już końcówka. Obawiam się, że po Nowym Roku te najgłośniejsze spektakle znikną z afisza, bo żaden reżyser nie zgodzi się na podmianę aktorów, a ci z obsad premierowych będą już w innych teatrach - mówi Jan Klata. I dodaje: - Jadę do Krakowa, by aktorzy poczuli, że jestem z nimi. Nikt z nas nie ma wątpliwości, że Stary tonie.
Marek Mikos na prośbę o skomentowanie repertuaru nie odpowiedział.
