Artykuły

Wśród spektakli pokazywa­nych przez stołeczne teatry znalazły się takie, które zasłu­gują na wielkie uznanie, jak i słabe, które nigdy nie powin­ny były zostać skonfrontowane z publicznością.

"Niezidentyfikowane szcząt­ki ludzkie, albo prawdziwa na­tura miłości" współczesnego kanadyjskiego autora - Brada Frasera, w reżyserii Brokenhorsta, czyli Grzegorza Jarzyny, wstrząsnęły Warszawą. Młody reżyser zdecydował się na coś, czego jeszcze nie było w pol­skim teatrze. Dlatego musiało to wzbudzić ogromne emocje. Recenzenci twierdzili, że jesz­cze nikt nie pokazał na scenie seksu i przemocy. Lesbijki i ho­moseksualiści, transwestyci, al­koholicy i narkomani - po prostu szokowali. Jak twierdził Jarzyna, chciał w ten sposób pokazać, że młodzi ludzie tylko pozornie żyją w świecie dają­cym im wielkie możliwości rozwoju. Pokazał, że tak na­prawdę jest to świat, gdzie bar­dzo trudno się odnaleźć i speł­nić swoje ideały.

Patrząc z perspektywy mija­jącego roku na spektakle, moż­na na pewno wyciągnąć jeden wniosek. W polskim teatrze coraz częściej pojawiają się mło­dzi reżyserzy, którzy świetnie sobie radzą. Dowodzą tego spektakle m.in. właśnie Jarzy­ny, ale też Agnieszki Glińskiej (np. "Trzy siostry" Czechowa w Teatrze Powszechnymi i "Opowieści Lasku Wiedeń­skiego" Ódóna von Horvśta w Ateneum). W tym roku za­wiódł nieco Krzysztof Warlikowski, reżyser młody odno­szący spore sukcesy na świecie. Jego "Poskromienie złośnicy" w Teatrze Dramatycznym było według jednego z krytyków "niezborną serią niefortunnych gagów i niezrozumiałych roz­wiązań scenicznych". Kolejny spektakl, który reżyserował - "Zachodnie wybrzeże" Bernar­da Marie-Koltesa w Studio - również nie wzbudził słów za­chwytu, jak było np. w przy­padku jego "Roberto Zucco" w poznańskim Teatrze No­wym.

Ważnym wydarzeniem mija­jącego roku trzeba uznać spek­takl "Nareszcie koniec" Petera Turriniego w reżyserii Zbignie­wa Brzozy wystawiony w Stu­dio. "Kreacja Peszka osiąga tę rzadko spotykaną jedność, kie­dy nie wiadomo już czy uskrzydla go wielkość tekstu, czy też jest odwrotnie" - pisa­li recenzenci.