Artykuły

"Ania z Zielonego Wzgórza" Lucy Maud Montgomery w reż. Mirosława Siedlera w Teatrze im. Sewruka w Elblągu. Pisze Aleksandra Szymańska w Dzienniku Elbląskim.

Za nami kolejna premiera w Teatrze im. A. Sewruka w Elblągu. Tym razem teatr przygotował "Anię z Zielonego Wzgórza" według powieści Lucy Maud Montgomery w reżyserii Mirosława Siedlera. Musical - podobnie jak książka - jest adresowany do osób "od lat 5 do 105" i jest opowieścią o problemach rudowłosej Ani Shirley. O radościach, smutkach i kompleksach, z którymi musi się zmierzyć. Jest również opowieścią o problemach ludzi dorosłych, którzy decydują się przygarnąć nieznaną sierotę pod swój dach i otoczyć opieką. Jest wreszcie opowieścią o tym, że za bezinteresowną dobroć dziecko odpłaca najczystszą miłością.

Niewątpliwie największym atutem elbląskiego musicalu są dwie role: Patrycji Baczewskiej, gościnnie występującej u Sewruka w roli Ani oraz Teresy Suchodolskiej, która wciela się w rolę Maryli.

Żywiołowość, spontaniczność, nieco dziecięca naiwność, przy tym naturalność i wrażliwość pozwoliła tej pierwszej bardzo dobrze uchwycić nieskrępowanego ducha rudowłosej dziewczynki. Najpierw spontaniczna, rozgadana, nadwrażliwa, często popadająca w przesadę, by stać się ambitną, inteligentną o wielkim sercu i jeszcze większej wyobraźni młodą panienką. Patrycja Baczewska stworzyła postać wielowymiarową, a do tego świetnie pokazała proces dojrzewania granej przez siebie bohaterki.

Zaś Teresa Suchodolska dobrze tonuje emocje, które wprost "buchają" z Ani i mimo pozornej szorstkości emanuje dobrocią i miłością, którą początkowo skrzętnie przed Anią ukrywa. Ciekawa jest także postać Diany (Aleksandra Wojtysiak), przyjaciółki Ani, początkowo nieufnej, potem jednak akceptującej "inność" dziewczyny. W powieści L.M. Montgomery Diana Barry jawi się raczej jako ta stateczna, zrównoważona i stonowana "połówka" tandemu. W sztuce reżyser poszedł jednak o krok dalej - i wyposażył Dianę w niesamowite poczucie humoru i rys komediowy, który czyni tę bohaterkę postacią z krwi i kości.

Elbląski musical został też opowiedziany bardzo tradycyjnie, zgodnie z duchem powieści i zawiera jej najważniejsze wątki fabularne. To naprawdę ogromna sztuka skondensować tę obszerną powieść do trzech, 45 minutowych aktów, bez utraty nastroju utworu i za to realizatorom należą się duże brawa. Bogata i funkcjonalna scenografia pozwoliła także reżyserowi podzielić scenę na kilka planów, którymi z pomocą gry świateł umiejętnie żonglował. Współgra ona także ze zdolnością wyjątkowej wyobraźni, jaka cechuje Anię i ładnie kreuje świat bohaterów z Avonlea.

Każdą scenę interpretują także piosenki, które są mocnym punktem musicalu: o wyborach, które pomagają mieszkańcom Zielonego Wzgórza rozwiązać własne sprawy, o dojrzewaniu, o modzie (sukienka z bufkami, gdzie strój może wpłynąć charakter), czy o urodzie. Pamiętamy: powieściowa Ania była ruda: nie dość, że odróżniała się od koleżanek, to jeszcze kolor włosów niekiedy stanowił temat żartów i zaczepek. Interpretacja tego problemu w piosence "Marchewka" podczas premiery zjednała sobie chyba całą publiczność u Sewruka: żywiołowo reagowali na nią wszyscy widzowie.

Co zatem zobaczymy na deskach elbląskiego teatru? Rudowłosego chudzielca, który skradnie serca swych opiekunów i pokaże, że wiara w marzenia czyni cuda, a bycie damą nie zależy od ilości kwiatów na kapeluszu, ale od tego jak potrafimy wybrnąć z każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji. Przed Patrycja Baczewska i ekipą Teatru im. Aleksandra Sewruka w Elblągu stanęło niełatwe zadanie. Bowiem chyba każdy z widzów, zwłaszcza tych młodych, który czytał powieść, ma własne wyobrażenie na temat postaci Ani Shirley i mieszkańców Avonlea. Aktorzy z tego zadania wybrnęli naprawdę dobrze: na pewno będą świetnymi przewodnikami po zaczarowanym świecie Zielonego Wzgórza.