Maliniak jako Hamlet
Niedawno na Powązkach tłumy żegnały Romana Kłosowskiego, niezapomnianego Maliniaka z "Czterdziestolatka". Nie dotarłem na uroczystość, bo mój grat złapał na trasie gumę. Natomiast dowiedziałem się, że głos nad urną zabrał twórca serialu Jerzy Gruza. Urodzony żartowniś ten, także w tej sytuacji zebranych na cmentarzu nie zawiódł. Szkoda, że jego mowy nie mógł posłuchać Apollinaire - pisze Henryk Tronowicz w Polsce Dzienniku Bałtyckim.
Co kraj to obyczajność na opak. Bo, jak wiadomo, ceremoniom na pogrzebach nie wszędzie na szerokim świecie towarzyszy nastrój smutku i przygnębienia. Apollinaire jakoby miał nad grobem jednego z poetów Montparnassu szepnąć do ucha Pabla Picassa, że w pochówkach uczestniczą umierający, którzy żegnają umarłego. Funeralne podteksty ożywiają od stu lat wyobraźnię filmowców. Przykładów jest bez liku. W dadaistycznym "Antrakcie" Rene Claira (1924) karawan ciągnie garbata poczciwina wielbłąd. W "Wakacjach pana Hulot" Jacquesa Tati (1953) gruchot pana Hulot łapie gumę, a do toczącej się ku bramie cmentarza zapasowej dętki (opona kryła wtedy dętkę) przyklejają się liście i wieniec wzorowy gotowy. A znów po seansie czarnej komedii "Cztery wesela i pogrzeb" ktoś zaprotestował: "Jakie tam wesela? To pogrzeby cztery!".
Niedawno na Powązkach tłumy żegnały Romana Kłosowskiego, niezapomnianego Maliniaka z "Czterdziestolatka". Nie dotarłem na uroczystość, bo mój grat złapał na trasie gumę. Natomiast dowiedziałem się, że głos nad urną zabrał twórca serialu Jerzy Gruza. Urodzony żartowniś ten, także w tej sytuacji zebranych na cmentarzu nie zawiódł. Szkoda, że jego mowy nie mógł posłuchać Apollinaire.
Chciał pan Roman kiedyś zagrać Hamleta. Grał Szwejka, grał Krappa, wszak był "Hamletem we wsi Głucha Dolna". A Szekspir odpadł. Nie pamiętam, czy aby Ofelią nie miała być Krystyna Feldman, genialna jako Nikifor w filmie Krzysztofa Krauze.
