Inwazja Makbetów - odcienie zła
Po XXII Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku pisze Grażyna Antoniewicz w Polsce Dzienniku Bałtyckim.
Za nami XXII Festiwal Szekspirowski. Jaki był? Kontrowersyjny, ale interesujący. W tym roku zobaczyliśmy kilka różnych realizacji "Makbeta" i "Snu nocy letniej". Zaszokowała "Miarka za miarkę", zachwycił Teatr Pieśń Kozła.
Przyzwyczailiśmy się już do tego, że twórcy dość swobodnie traktują sztuki elżbietańskiego dramaturga. Skracają tekst, dopisują, ale nie pamiętam festiwalu, który by tak bardzo podzielił widownię. Jedni byli zachwyceni jakimś spektaklem, inni rozczarowani. Spierano się gorąco.
Szalone wiedźmy
Co zapamiętamy? Na pewno "Makbeta" z Sardynii grupy teatralnej Teatropersona, zagranego zgodnie z tradycją elżbietańską, z wyłącznie męską obsadą. Urzekły mnie zabawne, szalone, nieobliczalne, wiedźmy, wirujące w piekielnym tańcu wysłanniczki zła. Był to spektakl przejmujący, zachwycający swą mrocznością i jednocześnie zabawny. Nie przypuszczałam, że kiedykolwiek będę się śmiała na tej mrocznej tragedii o władzy, magii, przemocy, zdradzie i upadku. Ponure elementy łączy ze sobą ukryta ironia.
"Makbet" Teatru Muzycznego Capitol z Wrocławia to spektakl niemal operowy, ale jednocześnie bliski tragedii greckiej, w której człowiek jest igraszką Bogów i Losu.
Akcja sztuki "Hamlet - komentarz" Teatru Pieśń Kozła, rozgrywa się w noc zabójstwa starego króla.
Inny był "Makbet" Teatru Muzycznego Capitol z Wrocławia w reżyserii Agaty Dudy-Gracz, która przenosi widza do Szkocji XI wieku - do miejsca i czasów, w których życie ludzkie nie ważyło wiele, a morderstwo było sposobem na pozbycie się wroga, ale też sposobem na to aby zasiąść na tronie. Rewelacyjna w tym spektaklu jest Emose Uhunmwangho jako Hekate, czarny anioł śmierci, z wielkimi skrzydłami i potężnym głosem.
"Sen nocy letniej" grupy Mostaghel Theatre z Teheranu [na zdjęciu] był wyjątkowo oczekiwanym przedstawieniem. Irańscy artyści nie zawiedli gdańskiej publiczności. Zobaczyliśmy żywiołowy, dynamiczny, pełen teatralnej magii i wdzięku, a przede wszystkim zabawy konwencjami spektakl. Zachwycający.
Cudzołożnicy w dybach
O dziwo, "Miarka za miarkę" czeskiego Teatru Divadlo pod Palmovkou z Pragi, w reżyserii Jana Klaty została wyjątkowo chłodno przyjęta przez gdańską publiczność.
Ta trzynasta, a zarazem ostatnia ze sztuk Szekspira ["Miarka..." nie jest ostatnią sztuką Shakespeare'a - red.] - długo nie była wystawiano, ponieważ uczeni nie mogli się zdecydować, czy jest to komedia czy też nie. Tymczasem właśnie ta wieloznaczność czyni z niej jedno z najbardziej odkrywczych dzieł Szekspira. Akcja przenosi nas do odrażającego, cuchnącego, pełnego przemocy, cudzołóstwa i prostytucji średniowiecznego Wiednia. Miasta, gdzie rządzi surowe prawo, a na cudzołożników czekają dyby. "Miarka za miarkę" to opowieść o zasadach moralnych, wygłaszanych przez każdego, ale nie przestrzeganych nrzez nikogo oraz o łatwości z jaką nadużywa się władzy. Brutalne zakończenie było klamrą zamykająca tę dziwną sztukę. Znakomita gra aktorów.
Teatr z Argentyny pokazał spektakl "La fiesta" inspirowany "Królem Learem. Nie zachwycił.
Spory o sen
Chyba najbardziej spierano się o "Sen nocy letniej" zrealizowany przez Ewelinę Marciniak w niemieckim Theater Freiburg. Część widzów zapewniała, że jest to arcydzieło, inni, że raczei nie. Bezdyskusyjnie zachwycił "Hamlet - komentarz" Teatru Pieśń Kozła.
Jury po długich i burzliwych dyskusjach postanowiło w tym roku nie przyznać Złotego Yoricka, tylko dwa równorzędne wyróżnienia.
Otrzymał je Teatr Capitol za spektakl "Makbet" w reżyserii Agaty Duda-Gracz za plastyczno-choreograficzną koncepcję przedstawienia oraz Teatr Pieśń Kozła z Wrocławia w reżyserii Grzegorza Brala za muzyczną interpretację "Hamleta" i wyjątkowe techniki śpiewu użyte wnrzedstawieniu.
