Artykuły

"Strefa działań wojennych" w reż. Natalii Korczakowskiej w TR Warszwa. Pisze Iza Natasza Czapska w Życiu Warszawy.

Poczucie straty czasu na kolejnym złym spektaklu w tym samym teatrze zaczyna być przygnębiające.

Teatr Rozmaitości wystawił od początku roku dwie sztuki - "Helenę S." w reż. Aleksandry Koniecznej i "Weź, przestań" w reżyserii Jana Klaty - a przed niespełna dwoma tygodniami zorganizował próbę czytaną debiutanckiej sztuki Doroty Masłowskiej "Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku". Kiedy wydawało się, że już bardziej niechlujnie w myśleniu o teatrze, prostacko i grafomańsko być nie może, okazało się, że jest tak jak przed paroma laty w rozmowie pewnej spikerki telewizyjnej z Agnieszką Holland.

- Trudno było wyobrazić sobie, znając pani dotychczasową twórczość, że zrobi pani tak inny film - przymilnie zagruchała prezenterka. - To tylko kwestia pani słabo rozwiniętej wyobraźni - sucho odparła Holland.

Podobnie jest z najnowszymi propozycjami Teatru Rozmaitości. To, co niewyobrażalne, okazuje się jednak możliwe i zupełnie naturalne. Potwierdza to "Strefa działań wojennych" Michała Bajera w reżyserii Natalii Korczakowskiej. Bohaterowie sztuki to matka, córka i jej narzeczony zadekowani w mieszkaniu, opętani strachem przed światem zewnętrznym.

W tym bezładnym spektaklu, opartym na kołkowatych, źle skonstruowanych, nieśmiesznych (mimo wyraźnych starań autora) monologach, występuje trójka bardzo dobrych aktorów Rozmaitości: Maria Maj, Agnieszka Podsiadlik i Rafał Maćkowiak. Grają oni w tym teatrze we wszystkim, jak leci i zaczyna to być nawet bardziej niepokojące niż próby dramatyczne Michała Bajera czy reżyserskie Natalii Korczakowskiej.

Ich potencjał twórczy, energia i siła wyrazu dewaluują się z każdą kolejną słabizną, w jakiej decydują się zagrać. Żal patrzeć choćby na Maćkowiaka w połowie spektaklu zakutego, z niejasnych do końca przyczyn, w zbroję rycerską czy na Marię Maj wyrzucającą z siebie zupełnie pozbawione sensu teksty. I strach uruchomić wyobraźnię przed kolejną premierą.