Artykuły

Zadebiutowała w filmie "Zakazane piosenki", a największą popularność przyniosła jej rola Ireny Kamińskiej, ciotki Anulki, w serialu "Wojna domowa" Jerzego Gruzy.

Janowska pochodziła z ziemiańskiej rodziny. W 1942 r. przez siedem miesięcy była więziona na Pawiaku za pomaganie Żydom, o czym opowiadał dokument "Alina Janowska. Z Pawiaka" (2014). W "Samsonie" (1961) Andrzeja Wajdy według Kazimierza Brandysa zagrała Lucynę ukrywającą zbiegłego z getta Żyda. Jedną ze scen kręcili wtedy na dziedzińcu Ministerstwa Edukacji, w alei Szucha, czyli tam, gdzie podczas wojny wożono ją na przesłuchania do siedziby gestapo.

Podczas powstania warszawskiego była łączniczką (ps. "Alina", ale koledzy mówili na nią "Setka") 8. kompanii Batalionu "Kiliński" w Śródmieściu.

Jak wspominała, nawet na Pawiaku ćwiczyła taniec, bo nie mogła być gorsza od koleżanek na wolności. Po wyzwoleniu uczyła się w prywatnej Szkole Tańca Artystycznego Janiny Mieczyńskiej w Łodzi. W kinie debiutowała w epizodzie śpiewaczki ulicznej w "Zakazanych piosenkach" (1946) Leonarda Buczkowskiego.

Była jugosłowiańską więźniarką Dessą w "Ostatnim etapie" (1947) Wandy Jakubowskiej, dawną narzeczoną AK-owca w "Powrocie" (1960) Jerzego Passendorfera i redaktorką rubryki porad sercowych w "Poradniku matrymonialnym" (1960) Włodzimierza Haupego.

Specjalnością Aliny Janowskiej były role kobiet silnych i kapryśnych. Taka była jako Aniela Dulska w "Dulskich" (1975) Jana Rybkowskiego. Jako baronowa Krzeszowska w "Lalce" (1977) Ryszarda Bera. Oraz jako zdradzająca męża (Wiesława Gołasa) mistrzyni strzelectwa w "Dzięciole" (1970) Jerzego Gruzy. Pełnią wdzięku błysnęła za to jako "królowa autostopu", ciocia Ula, w "Podróży za jeden uśmiech" (1972) Stanisława Jędryki. Zagrała również w takich serialach jak "Czterdziestolatek" i "Stawka większa niż życie".

Na scenie występowała m.in. w STS-ie (Oskarżona w "Oskarżonych", 1961), w Teatrze Syrena i Komedia (tytułowa "Jadzia wdowa", 1967), w kabarecie "Szpak" i w "Podwieczorku przy mikrofonie". Świetnie wychodziły jej parodystyczne monologi, np. o sepleniącej dziewczynie, która pragnie zrobić karierę aktorską.

Zagrała też w "Rozmowach kontrolowanych" (1991) Sylwestra Chęcińskiego, a w latach 1997-2010 oglądaliśmy ją jako Eleonorę Gabriel w telenoweli "Złotopolscy" Radosława Piwowarskiego i Janusza Dymka.

Prywatnie była żoną architekta i szablisty Wojciecha Zabłockiego. Założyła Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom "Gniazdo".

Alina Janowska od kilku lat cierpiała na alzheimera. Po raz ostatni pojawiła się publicznie w marcu 2013 r. podczas 34. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, gdzie świętowała jubileusz swojej pracy artystycznej.