Artykuły

Małżeństwo szalonych artystów - Jadwiga Leśniak-Jankowska i Wacław Jankowski 26 lat temu zainaugurowało istnienie Krakowskiej Opery Kameralnej. To jedyna prywatna opera w Polsce.

Ona - rodowita krakowianka z Kazimierza, on - z Polski centralnej, z korzeniami kresowymi i dramatycznymi losami rodziny. Poznali się w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej na Wydziale Aktorskim. Poznali się i pokochali - pierwszą randkę mieli w pierwszy dzień wiosny, a po roku odbył się ślub. Po ukończeniu PWST losy młodych aktorów były bardzo dynamiczne: najpierw Teatr w Sosnowcu, gdzie Jadzię zaproszono jeszcze gdy była na studiach do roli Balladyny, a Wacek grał Kirkora. Potem los rzucił ich do Olsztyna. Ale los chciał inaczej, w drodze było drugie dziecko i trzeba było wracać do Krakowa.

- Cztery sezony byliśmy w Teatrze Ludowym, a potem Krystyna Skuszanka zaproponowała nam Teatr im. Słowackiego. Jadzia spędziła w nim 18 sezonów, a ja 6. Następnie przez trzy sezony reżyserowałem w Teatrze Narodowym. Jeszcze po drodze trafiła mi się dyrekcja w Teatrze Polskim Bielsko Biała-Cieszyn - mówi Wacław Jankowski.

- Miałam trochę dość tych wyjazdów Wacka, bo na mojej głowie był teatr, zajęcia w szkole teatralnej i dwie córki. Bez pomocy mamy nie udałoby się. Dlatego nie zgodziłam się na objęcie przez Wacka dyrekcji teatru w Opolu -dodaje Jadzia.

Teatr El-Jot

Po powrocie z Bielska Wacław Jankowski "poszedł w dyrektory całą gębą": najpierw był dyrektorem Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Krakowa, potem Urzędu Wojewódzkiego, aż w końcu Departamentu Kultury w Urzędzie Marszałkowskim.

W tym czasie reżyserowanie nie wchodziło w rachubę. - Tak nam się to życie artystyczne kotłowało, aż wreszcie Jadzia powiedziała: basta, zakładamy własny teatr. I tak oto, w 1991 roku powstał Teatr El-Jot, autorski teatr muzyczny Jadwigi Leśniak-Jankowskiej, bez własnej siedziby, ale za to z gorącymi głowami i sercami jego pomysłodawców i twórców.

- Jako pierwszą daliśmy prapremierę widowiska muzycznego "Pastorele staropolskie". W Bazylice Krzyża Świętego w Mogile 3 grudnia zagraliśmy je w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Polskojęzycznych, by po kilku dniach zaprezentować je premierowo w Paryżu i Lyonie - wspomina Jadwiga.

Jadwiga i Wacław od początku tworzyli teatr muzyczny oparty często o teksty religijne, instrumenty dawne. - Dla nas zawsze najważniejsze było odkrywanie zapomnianych arcydzieł polskich i światowych, szukanie zapomnianych perełek muzycznych, stąd też wielokrotnie dawaliśmy ich prapremiery. Dbałość o kunszt i precyzję wykonania to konik Jadzi - mówi Wacław Jankowski, a Jadwiga dodaje: - Świadomość gestu, mchu ciała, czego adepci szkół muzycznych często nie znają oraz przywiązywanie wagi do strony plastycznej, to nasza największa troska.

Krakowska Opera Kameralna

Naturalnym następstwem, kontynuacją teatru muzycznego stała się Krakowska Opera Kameralna, która powstała przy ulicy Miodowej 15. - W kwietniu założyliśmy Fundację, a 2 maja 2004 roku, wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej daliśmy pierwszą premierę. Była to opera komiczna "Don Pasquale" - wspomina Wacław.

Założyciele teatru zmuszają widza do wysiłku intelektualnego, który procentuje: prócz oddanej publiczności, teatr przyciąga koneserów i budzi uznanie krytyki.

11 grudnia 2011 r. premierą najsłynniejszej opery komicznej Pergolesiego "La serva padrona" w reżyserii Wacława Jankowskiego teatr poszerzył swoją działalność artystyczną o nowy projekt: Operowy Teatr Lalek, w którym, oprócz śpiewaków, aktorów dramatycznych i tancerzy, obok orkiestry kameralnej, pełnoprawny udział w scenicznych działaniach mają lalki i maski.

Wśród artystów KOK-u ważne miejsce zajmują studenci krakowskich uczelni artystycznych, którzy wnoszą w mury teatru swą młodość i zapał. Utwory Mozarta, Pergolesiego, Bacha, Donizettiego, Vivaldiego, ale także "Śpiąca królewna", "Dziadek do orzechów" czy "Chatskele, Chatskele", "Krakowiany, Krakowiany" to tylko niektóre tytuły z licznych propozycji KOK-u.