W Teatrze Dramatycznym premiera nowej sztuki Tadeusza Słobodzianka "Fatalista"
"Fatalista" Tadeusza Słobodzianka w reż. Wojciecha Urbańskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Witold Sadowy.
Kilka dni temu w Teatrze Dramatycznym w Sali im. Haliny Mikołajskiej odbyła się prezentacja najnowszej, znakomitej sztuki Tadeusza Słobodzianka "Fatalista", w reżyserii Wojciecha Urbańskiego. Jej akcja toczy się w latach trzydziestych ubiegłego stulecia w Warszawie. Młode małżeństwo żydowskiego pochodzenia, Lea i Beniamin, wraz z dwójką dzieci,w szabasowe święto zasiadają do stołu, aby spożyć tradycyjny rosół. Jest spokój. Po chwili nastrój się zmienia. Następuje nieprzyjemna wymiana zdań między małżonkami. Znam ten okres z autopsji. Wychowałem się wśród Żydów i przyjaźniłem z nimi. W prywatnym Gimnazjum Zgromadzenia Kupców, do którego chodziłem, 90% kolegów było wyznania mojżeszowego. A rodzice Jurka Lejmana i Zdzisia Feniksztajna, z którymi się przyjaźniłem, byli właścicielami kilku kin zeroekranowych, atelier filmowego na Wolskiej i znanej przedwojennej wytwórni filmowej "Feniks". Bywałem częstym gościem w ich domu. Pochodzili z plutokracji. Mówili pięknie po polsku. Nie żydłaczyli. Wysławiali się, w specyficzny sposób rozkładając akcenty. Do dzisiaj słyszę ten akcent. Zwłaszcza ich rodziców. Teraz po latach usłyszałem ze sceny. ten sposób mówienia. Odżyły wspomnienia. Sztuka Tadeusza Słobodzianka jest znakomicie napisana i znakomicie zagrana przez świetnych aktorów Magdalenę Czerwińską (Lea) i Roberta T. Majewskiego (Beniamin). Oboje stworzyli żywe postacie. Pełne głębi wewnętrznej. Wraz z dwójką utalentowanych chłopców Jakuba Stracha i Maksymiliana Zielińskiego jako ich synów. Scenografię i kostiumy zaprojektowała bez żadnych udziwnień Joanna Zemanek, muzykę skomponowała Natalia Czekała. Świetnym konsultantem od spraw żydowskich był Robert Koszucki a nad całością czuwał Wojciech Urbański. Znakomita sztuka i znakomite przedstawienie. Dowcipne i niezwykle interesujące.
