TEATR IM. FREDRY
Kierownictwo teatru im. Fredry objął w ubiegłym sezonie dyr. Pawłowski. Zastał on ruiny teatralne i w miejscu ich zbudował skromną, lecz wcale mocną budowlę. Dyr. Pawłowski odświeżył zespół, przedstawienia otaczał przeważnie czułą pieczą reżyserską, a zdając sobie sprawę, że zespół jego nie podoła większym zadaniom, obracał się głównie w repertuarze "codzienności", dając udatne zupełnie przedstawienia, jak "Wesele Fonsia", "Na dnie", "Małżeństwo Loli", "Dobrze skrojony frak". Gdy już zespół był na tyle zgrany, by przystąpić do śmielszych poczynań, skromny ten teatr dzielnicowy wystawił zupełnie dobrze "Jana Macieja Karola Wścieklicę", ciekawą sztukę Witkiewicza Sztuka, reżyserowana przez dyr. Pawłowskiego, osiągnęła najwyższą w teatrze im. Fredry liczbę przedstawień. Grano ją w Warszawie 34 i na prowincji 34 razy. (Drugie miejsce co do frekwencji zajęła "Szopka warszawska" Hertza i Tatarkiewiczówny, grana 33 razy). Był to krok śmiały i zwrócił uwagę innych teatrów, bardziej zasobnych w fundusze i talenty na ich zadania.
Zasługą dyr. Pawłowskiego było również otaczanie opieką przedewszystkiem twórczości polskiej. Na ogólną liczbę (20) premier połowa (nie licząc bajek, o których potem wspomnimy) była polskich autorów. Ogółem dano widowisk polskich autorów 239, cudzoziemskich 127. Interesujący był debiut autorski Maleszewskiego: "Agentka bolszewicka". W sztuce tej wystąpiła Irena Solska. I to było niemałą zasługą kierownika teatru. Gdy w Teatrze Narodowym nie było miejsca dla najznakomitszej polskiej artystki, dał jej gościnę najskromniejszy teatr warszawski. Dużą troską otaczano również repertuar dla dzieci. B. Hertz i W . Tatarkiewiczówna wystawili siedem bajek bądź przez nich napisanych, bądź też przez nich przyswojonych. W ten sposób teatr im. Fredry, nie mający wysokich aspiracyj, w skromnych granicach możliwości, spełniał uczciwie i pożytecznie swe zadania.
