Artykuły

Kiedy w sierpniu bieżącego roku zmarła nagle Anna Lenartowicz, zatelefonował do mnie Witold Sadowy. Powiedział mi, że ponieważ w latach 80. ubiegłego wieku pracował z nią w Teatrze Rozmaitości, został poproszony o napisanie artykułu pożegnalnego, ale z różnych powodów nie może tego zrobić i prosił, bym go wyręczył. Niestety wtedy także i ja nie mogłem napisać pożegnania, tym bardziej, że nigdy nie miałem okazji pracować z Anną Lenartowicz. Aktorką, reżyserem, a także pełną pasji menedżerką kultury. Dziś, po rozmowie z aktorami Teatru Podaj Dalej, mogę już ją pożegnać - pisze Rafał Dabor.

Anna Lenartowicz urodziła się w Bielsku-Białej 28 lipca 1954 roku. Warszawską PWST ukończyła w roku 1976. Była wychowanką wielu doskonałych pedagogów, m.in. Tadeusza Łomnickiego. Zanim znalazła się w Rozmaitościach, pracowała w teatrach Częstochowy i Szczecina. Jej wielkim powołaniem, obok aktorstwa i reżyserii teatralnej, była także szeroko pojmowana działalność w dziedzinie zwanej animacją i promocją kultury. Współtworzyła przedstawienia impresaryjne, prezentowane zarówno w teatrach, jak i domach kultury (świeckich i parafialnych) jako reżyser i producentka. W ostatnim czasie blisko współpracowała z Teatrem Podaj Dalej, którego działalność koordynowała poprzez prowadzoną przez siebie agencję artystyczną. Ale współpracowała z tym teatrem nie tylko jako menedżerka. Do dziś w różnych częściach Warszawy Teatr Podaj Dalej gra przedstawienie w jej reżyserii, zatytułowane "Kochając Marszałka", poświęcone kobietom w życiu Józefa Piłsudskiego.

Współzałożycielka Teatru Podaj Dalej, Magdalena Mroszkiewicz, mówi dziś o Annie Lenartowicz jako o wspaniałej, ciepłej i sympatycznej osobie, z którą współpraca była przyjemnością. Wtóruje jej aktor tego teatru, Tomasz Bieliński: "Próby z panią Anią były zawsze przyjemnym przeżyciem, bo zapraszała nas do siebie do domu. Była kawa, herbata, woda mineralna, rozmowy na różne tematy, które następnie płynnie przechodziły w próbę. Pani Ania bardzo przeżywała każde przedstawienie. Pilnowała wszystkiego - od znajomości tekstu i właściwej pracy aktorskiej, aż po odpowiedni sposób przygotowania scenografii, którą poprawiała nieraz własnoręcznie za pomocą szpilek i innych przyborów wyjmowanych z pudełeczka, z którym nigdy się nie rozstawała".

Anna Lenartowicz była także aktorką telewizyjną i filmową. Debiutowała w filmie "Soból i panna" Huberta Drapelli wg powieści Józefa Weyssenhoffa. Zagrała m.in. w "Krótkim filmie o zabijaniu" Krzysztofa Kieślowskiego, serialu "Dom" Jana Łomnickiego, "Sarze" Macieja Ślesickiego, "Czterech nocach z Anną" Jerzego Skolimowskiego. Jednak jej głównym i najważniejszym zawodowym powołaniem był teatr, któremu służyła w tak wielu różnych rolach. Na scenie, za kulisami, w biurze przy komputerze. Na przedstawieniach i na próbach. Jej nagła i przedwczesna śmierć zaskoczyła i zasmuciła całe środowisko teatralne.