Małka Szwarcenkopf
Sztuki Gaibieli Zapolskiej o tematyce żydowskiej, takie jak "Małka Szwarcenkopf' i "Jojne Firułkes", zostały zupełnie zapomniane, chociaż portretują życie tego środowiska tak samo trafnie jak "Moralność pani Dulskiej" czy "Żabusia" życie strasznych mieszczan. Rodzajowe sceny z życia żydowskiej biedoty i arystokracji były najmocniejszą stroną przedstawienia Wojciecha Nowaka. Ignacy Machowski jako stary Szwarcenkopf, uliczny handlarz papierosami, i Stanisława Celińska w roli swatki Pakę Rozental byli tak autentyczni, jakby ktoś ich żywcem wyją! z prozy Singera.
Główny wątek sztuki - dramat wyemancypowanej dziewczyny, która staje się więźniem własnego pochodzenia - nie był już tak przekonujący i pachniał raczej melodramatem niż społeczną krytyką w duchu pozytywizmu. Subtelne, wykształcone dziewczęta z biednych rodzin, których nie oszczędził los, zaludniają przede wszystkim literaturę popularną, z której schematów skorzystała tu Zapolska. Zawiedziona miłość Małki, ucieczka w małżeństwo z rozsądku, powrót ukochanego i przedwczesna śmierć dziewczyny - ten wątek miłosny został już dawno wyeksploatowany i dzisiaj nie skłania do głębszych przeżyć.
Jedynie talent Dominiki Ostałowskiej, która wrażliwie i mądrze zagrała Małkę, nie pozwolił, by historia całkiem obróciła się w ckliwy romans z niższych sfer.
