Warszawa. Uroczystości pogrzebowe Henryka Boukołowskiego
Aktor, założyciel Teatru Adekwatnego Henryk Boukołowski nie bał się wyzwań, pozostał wierny swojej wizji i przekonaniom artystycznym, był artystą spełnionym - napisał minister kultury Piotr Gliński w liście pożegnalnym.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się w piątek w kościele pod wezwaniem św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej.
Wicepremier Gliński podkreślił, że "Henryk Boukołowski był artystą rozmiłowanym w teatrze i sztuce słowa. Miał przy tym odwagę i siłę kroczyć własną drogą, nawet jeśli oznaczało to rezygnację z popularności i rozpoznawalności wśród najszerszej widowni".
Wicepremier podkreślił, że "Henryk Boukołowski był człowiekiem, który nie tylko nie bał się wyzwań, ale przede wszystkim pozostał wierny swojej wizji i przekonaniom artystycznym". Wyraził przekonanie, że "Henryk Boukołowski był artystą spełnionym".
"Swoim życiem i twórczością realizował credo, które sformułował dla Teatru Adekwatnego". "Uważamy improwizację za niezbędny element dialogu z widzami, a grę aktorską traktujemy jako sztukę przekonywania a nie udawania. Do naszego zespołu pragniemy dobierać aktorów, którzy są nie tylko odtwórcami ról, ale ludźmi, którzy traktują swoją pracę jako powołanie" - zacytował. "Te pełne wiary w sens teatru słowa oraz artystyczna spuścizna Henryka Boukołowskiego pozostaną w naszej wdzięcznej pamięci" - napisał wicepremier Piotr Gliński.
Henryk Boukołowski urodził się 11 stycznia 1937 roku w Białymstoku. W 1958 r. ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Był aktorem teatrów warszawskich: Ateneum (1958-61) i Polskiego (1961-75). W październiku 1964 roku w Cieszynie wraz z Magdą Teresę Wójcik założył Teatr Adekwatny, który później przeniósł się do Warszawy, a od marca 1995 r. działa w formie stowarzyszenia.
Współpracował też ze Sceną Polską w Czeskim Cieszynie (1963-65) oraz z Teatrem Polskim w Bielsku-Białej (1965-66). Boukołowski zagrał m.in. w filmie "Nikt nie woła" (1960) w reż. Kazimierza Kutza, w "+Awatarze+, czyli zamianie dusz" (1964) u Janusza Majewskiego oraz w "Skardze" (1991) i "Wrotach Europy" (1999) u Jerzego Wójcika.
Był także reżyserem spektakli teatralnych m.in. "Antygony" (1970) wg Sofoklesa, "Wielkanocy Jana Sebastiana Bacha" (1974) wg K.I. Gałczyńskiego, "Improwizacji" (1974) według Adama Mickiewicza, "Procesu" (1986) wg Franza Kafki w Teatrze Adekwatnym. Użyczał głosu w licznych słuchowiskach radiowych.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką "Zasłużony Działacz Kultury".
Aktor zmarł w niedzielę 4 października w wieku 83 lat. W piątek spoczął na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
