Artykuły

W niedzielę (18 października) odszedł Piotr Trella, solista Opery Nova w latach 1972-1992. U artysty zdiagnozowano koronawirusa. Miał 82 lata.

Piotr Trella urodził się w Wągrowcu. Studiował w PWSM w Poznaniu, gdzie później też pracował. Przez 10 lat zachwycał swoim tenorowym głosem w Operetce Poznańskiej. Potem trafił do Bydgoszczy.

Najpierw wprowadzono go do obsad „Wesołej wdówki” i „Krainy uśmiechu” F. Lehara – by potem powierzyć mu partię Nadira w „Poławiaczach pereł” G. Bizeta (1972). Znakomite role zaowocowały  „Złotą Maską” i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki. Po Nadirze był Don Carlos w operze G. Verdiego (1972), Turiddu w „Rycerskości wieśniaczej” P. Mascagniego (1973), Manrico w „Trubadurze” G. Verdiego (1974). Następne większe partie Trelli w repertuarze operowym to: Stefan w „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1976), Eric w „Holendrze tułaczu” R. Wagnera (1977) i Kawaler de Grieux w „Manon” J. Masseneta (1979). Lata 80. to przede wszystkim Leński w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1980), Pinkerton w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1981), Włodzimierz w „Kniaziu Igorze” A. Borodina (1982), Kazimierz w „Hrabinie” S. Moniuszki (1982) i Cavaradossi w „Tosce” G. Pucciniego (1984). Po tej ostatniej premierze przypieczętowaniem sukcesu Piotra Trelli było przyznanie kolejnej „Złotej Maski”.

Śpiewał również na wielu innych operowych scenach – Teatru Wielkiego w Poznaniu, Teatru Muzycznego w Krakowie, Teatru Muzycznego w Szczecinie. Występował też gościnnie w Teatrze Wielkim w Warszawie.

Ostatnie jego premiery to: „Księżna cyrkówka” I. Kalmana (1992) i „Skrzypek na dachu” J. Bocka.

Po przejściu na emeryturę udzielał się społecznie. Pełnił m.in. funkcję prezesa Klubu Środowisk Twórczych, pomagał schorowanym artystom, zajmował się też reżyserią i uczestniczył w różnych wydarzeniach artystycznych i edukacyjnych. W 2016 roku wydał płytę z piosenkami o Bydgoszczy.

Piotr Trella zmarł w niedzielę w szpitalu grudziądzkim. Zdiagnozowano u niego koronawirusa. Miał 82 lata.