Za kulisami Opery Bałtyckiej. Jak wygląda próba baletu?
Lata poświęceń i wyrzeczeń, pokonywanie barier własnego ciała, ale też obcowanie ze sztuką - tak wygląda życie tancerzy baletowych. Jaki jest ich typowy dzień w pracy? Jak pandemia i zamknięcie teatrów wpłynęły na ich codzienność? Sprawdziliśmy to w Operze Bałtyckiej.
Wzbudzają emocje, zachwyt widowni, ale ich codzienna praca to często szereg wyrzeczeń, ból, pot, a nawet łzy. Tancerze baletowi swojej profesji podporządkowują nieraz całe życie. To jednak także wielka pasja. Zajrzeliśmy za kulisy Opery Bałtyckiej, by przekonać się, jak wyglądają ich ćwiczenia.
- Dzisiaj odbywa się tu lekcja baletu, czyli coś, co tancerze wykonują codziennie - mówił Wojciech Warszawski, kierownik baletu Opery Bałtyckiej w Gdańsku. - Zawsze rano o godzinie 10, od wtorku do soboty, a nieraz i w niedzielę, gdy grane są spektakle. To codzienne zajęcia, które przygotowują ciało tancerzy do pracy. Rozpoczynamy lekcją przy drążku. Po około pół godzinie drążki są odstawiane i odbywają się ćwiczenia na środku sali, skoki, obroty. Tak wygląda nasz poranek.
Zespół Opery Bałtyckiej jest międzynarodowy. To jednak oczywiście nie tylko tancerze. To także baletmistrz, czyli pedagog, który jest autorem wielu choreografii.
- W naszym zespole mamy 28 tancerzy - mówi Izabela Sokołowska-Boulton, baletmistrz Opery Bałtyckiej. - Bazą są oczywiście tancerze z Polski, ale zespół jest bardzo międzynarodowy. Mamy tancerzy z Japonii, z Wielkiej Brytanii, mieliśmy też swego czasu z Australii, Nowej Zelandii, Ameryki. To daje nieograniczone możliwości, jeśli chodzi o charaktery i styl, który proponują. Zespół nie jest trudno zgrać, wszędzie na świecie są one mieszane. Prowadzę zajęcia po angielsku, ponieważ duża część tancerzy jest anglojęzyczna.
Skąd czerpać inspiracje do tworzenia choreografii?
- Inspirują mnie ludzie - mówi Izabela Sokołowska-Boulton. - W zespole również tworząc choreografię wiem, jakim stylem dysponują tancerze, w czym się dobrze czują. Ale przy tworzeniu choreografii to muzyka jest kluczowym elementem, który spaja i pobudza wyobraźnię.
Wielu tancerzy z zespołu swoją przygodę z baletem zaczynało bardzo wcześnie.
- Tańczyć zaczęłam mając trzy lata, ale było to tylko dwa razy w tygodniu. Od 10 roku życia byłam w szkole baletowej, przez siedem lat w gdańskiej, a potem przeniosłam się do Anglii. Tam byłam w liceum i skończyłam szkołę. Życie tancerza to jest trochę wyrzeczeń, ale jak się to kocha, te wyrzeczenia nie bolą - opowiada tancerka Oliwia Roniarska.
Praca w pandemii
Koronawirus pokrzyżował plany wszystkich instytucji kulturalnych na świecie. Opery, teatry i filharmonie są zamknięte i w najbliższej przyszłości nie widać nadziei na ich rychłe otwarcie oraz wypełnienie widowni. Jednak ćwiczyć i dbać o formę trzeba.
- W czasie pierwszego wiosennego lockdown'u próbowaliśmy działać zdalnie, wszyscy w domu. Ale wiadomo, wielkości sali baletowej nie ma co porównywać do naszych mieszkań. Staraliśmy utrzymać się formę i ciało w naszym reżimie. Lekcje były online. Po stopniowym odwoływaniu obostrzeń próbowaliśmy w bardzo małych grupach powracać na salę - opowiadał Wojciech Warszawski.
- Pandemia znacznie utrudniła naszą pracę nad ciałem - mówi tancerz, Bartosz Kondracki. - Gdy tylko wracamy do sezonu, zaczynamy trenować, a za chwilę trzeba przerywać pracę. W tym sezonie szczególnie. Często zdarza nam się robić przerwy dwutygodniowe, które rozbijają nasz tryb pracy. Pracowaliśmy zdalnie i próbowaliśmy coś w domu, ale to jest niewystarczające do utrzymania formy. Gdy wracamy, budujemy ją więc na nowo. Mamy cały czas taką niepewność, nie wiemy, co się wydarzy. Szczególnie w naszym zawodzie ważny jest mentalny spokój, gdy wychodzimy na scenę czy nawet pracujemy na sali, potrzebujemy czystej głowy. W tej chwili ciężko jest taki spokój uzyskać. Ale nie załamujemy się, staramy się nadal ćwiczyć, rozwijać i przygotowywać do repertuaru, który być może w grudniu się pojawi i będziemy mogli zaprezentować się na scenie.
