Sztuka, która wierzy ukrycie
X Festiwal Kultury Chrześcijańskiej w Łodzi podsumowuje Leszek Karczewski w Gazecie Wyborczej - Łódź.
10. Festiwal Kultury Chrześcijańskiej otworzył się na formy, które nie powołują się na Boga wprost.
Niektóre punkty dwutygodniowego programu były otwarcie chrześcijańskie w treści i w formie. Wątpliwości nie pozostawiało przedstawienie "Brat naszego Boga" wg dramatu Karola Wojtyły z Teatru im. Osterwy z Gorzowa Wielkopolskiego, koncert polifonicznych pieści sakralnych francuskiej grupy Plain Chant czy modlitwy flamenco Curro i Carlosa Pinana. Religii dotyczy także wystawa pamiątek po Janie Pawle II. Po prawdzie świadectwo dojrzałości Karola Wojtyły czy jego turystyczny neseser toaletowy z grzebieniem, pędzlem i maszynką do golenia są katolickie o tyle, o ile pełnią funkcję relikwii. Bo są przedmiotami związanymi z osobą Ojca Świętego, który powszechnie ma opinię świętości.
Chrześcijaństwo pojawiało się także jako symbol. W formalnej choreografii "Short Cuts" Polskiego Teatru Tańca - Baletu Poznańskiego tancerze kreślili na sobie znak Krzyża. "Hotel pod Aniołem", spektakl Piotra Cieplaka, mimo braku odwołań do ewangelii, niósł ewangeliczne przesłanie. Chrześcijaństwo nie ogranicza się tylko do katolicyzmu: na festiwalu prezentował się Chór Męski Soboru św. Trójcy Klasztoru Kitajewskiego z Ukrainy i chór gospel z Anglii.
Ale czy nazwanie "chrześcijańskim" wszystkiego, co tworzą chrześcijanie, nie jest aby na wyrost? Balet Carmen i Matilde Rubio z Murcji czy słowacka "Ludowa hudba muzieka" były prezentacjami folklorystycznymi. A "Szafa" [na zdjęciu], rewelacyjny monodram Moniki Kufel? Spektakl oparty na tekście Hanny Krall i Olgi Tokarczuk traktował o Zagładzie Żydów podczas II wojny światowej. Twierdzenie, że przenika go myśl ewangelii, byłoby chyba nadużyciem.
Festiwal odniesie sukces, jeśli ogromna frekwencja przełoży się na otwartą postawę uczestników wobec nieortodoksyjnych form religijnej żarliwości.
