Aktor wszechstronny
Krytykę filmową zachwycił niewielkim epizodem w Ziemi Obiecanej, potem zachwycał coraz bardziej. Sylwetka PIOTRA FRONCZEWSKIEGO.
Jeden z najwszechstronniejszych polskich aktorów urodził się w Łodzi i ma 58 lat
Śiwa vel Siberstein vel Fronczewski.
Jako nastolatek brał udział w w słuchowiskach radiowych, przedstawieniach w Teatrze Syrena, w którym pracował jego ojciec oraz w spektaklach Teatru TV, gdzie mając 11 lat wystąpił u boku prof. Ludwika Sempolinskiego w roli Kazia w Żołnierzu królowej Madagaskaru. Rok później zadebiutował w filmie Wolne miasto Stanisława Różewicza grając syna jednego z obrońców Poczty Gdańskiej. Po dyplomie warszawskiej szkoły teatralnej rok spędził na ławce rezerwowych grając ogony w Teatrze Narodowym.
Błysnął dopiero w Teatrze Współczesnym w Warszawie u Erwina Axera, a potem już jakoś poszło. Zagrał w ponad 80 filmach, nagrał prawie 20 płyt, wystąpił w ponad 60 premierach Teatru Telewizji i ponad 20 serialach. Przewędrował przez największe warszawskie sceny. Współczesny zamienił na Teatr Dramatyczny, gdzie spędził 10 lat i odniósł spore sukcesy. Był też aktorem Teatru Studio i Polskiego, by związać się z teatrem Ateneum.
Zagrał w Ślubie Gombrowicza u Jerzego Jarockiego, a także z dużym sukcesem w pozostałych dwóch dramatach tego autora zagrał - Księcia w Iwonie, księżniczce Burgunda i Hrabiego Charma w Operetce. Był Błaznem w Królu Learze, Jagonem w Otelłu i Hamletem w dramatach Szekspira. Kaligulą i Rewizorem, ale też niezapomnianym Panem Piotrusiem w Kabareciku Olgi Lipiriskiej i rezonerem w Kabarecie Pod Egidą Jana Pietrzaka. Wśród małolatów furorę zrobił jako tajemniczy
Piotr Fronczewski z wrocławskim aktorem Ferdynandem Matysikiem w Konsulu,
macho Franek Kimono, a dzieci porwał jako Pan Kleks w filmach Krzysztofa Gradowskiego.
Krytykę filmową zachwycił niewielkim epizodem w Ziemi Obiecanej, potem zachwycał coraz bardziej. Wszystko grał jak z nut, a grał postaci historyczne, role psychologiczne, komediowe, sensacyjne, śpiewał i tańczył w takich filmach jak Miłość ci wszystko wybaczy, czy Halło, Szpicbródka, ale też na scenie jako Mackie Majcher w Operze za trzy grosze. Porywał rolą Pchełki w Antygonie w Nowym Jorku Głowackiego. A w telewizji rolą Cyrano de Bergeraca i Harpagona w Skąpcu Moliera.
Dostawał po kilka różnych nagród rocznie: dwa Złote Grona w Łagowie, trzy Wiktory i jednego SuperWiktora, Złoty Mikrofon, Złotą Kaczkę i Srebrny Gwóźdź. Cztery lata temu odcisnął dłoń na Promedadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. Bardzo sobie ceni przyznaną mu ćwierć wieku temu przez dziennikarzy nagrodę honorową za... perfekcyjne aktorstwo w interpretacji wiersza Tuwima Lokomotywa oraz tytuł Najprzyjemniejszego Aktora za tytułową rolę we wspomnianym Cyrano de Bergeracu. Jaką nagrodę dostanie dziś od Państwa za tytułowego Konsula?
