Teatr tonie we krwi."Fedra" w reżyserii Mai Kleczewskiej
Jest niepokorna, bezkompromisowa i nie oszczędza swojego widza. W spektaklach nie stroni od scen mrożących krew w żyłach. Klasykę czyta po swojemu. W grudniu mamy szansę przyjrzeć się z bliska teatrowi Mai Kleczewskiej.
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego sprowadzi do Warszawy pod hasłem ,,MK Fest." jej dwa spektakle - "Sen nocy letniej" ze Starego Teatru w Krakowie (pokazany zostanie 7 grudnia w Teatrze Studio) i "Czyż nie dobija się koni" z Wałbrzycha (11 grudnia w Teatrze Studio).
A już w sobotę w Teatrze Narodowym odbędzie się premiera "Fedry" w reżyserii Kleczewskiej [na zdjęciu]. Reżyserka sięga po utwory antyczne i współczesne przywołujące mit Fedry, żony Tezeusza, kochającej się bez wzajemności w swym pasierbie Hipolicie. Scenariusz spektaklu, w którym znalazły się teksty m.in. Eurypidesa, Seneki, Pera Olova Enquista, Istvana Tasnadiego, powstawał na próbach. - Przeczytaliśmy wszystkie możliwe "Fedry", od Eurypidesa i Seneki po teksty współczesne. Mieliśmy poczucie, że w każdym z tych utworów jest coś dla nas ważnego, ale żaden w całości nie wydawał się nam na tyle pociągający, aby skupić się tylko a nim - opowiada Maja Kleczewska. - Pominęliśmy "Fedrę" Racine'a, bo używając fragmentów z Racine'a musielibyśmy nadać temu przedstawieniu sztywną formę, dobudować pewne piętro sztuczności, które nas nie interesowało.
Pytana, co interesowało ją w pracy nad tym tematem, wyjaśnia: - To co zawsze: jak jest dziś obecny mit? Gdzie jest tabu? Co się zmieniło?
Nie ukrywa, że spektakl może być brutalny, przeznaczonyjest dla widzów dorosłych. - Dzisiejszy teatr na świecie tonie we krwi - dodaje. - Teatr szuka środków, aby stworzyć widzowi dostęp do przeżyć, które towarzyszą postaci. A trudno o ekstremalnych uczuciach opowiadać poetycko, papierowo.
O Fedrze mówi: "To jest wielka dama, która rozpoznaje w sobie silne emocje i takie pragnienia, nad którymi trudno jej zapanować".
