Warszawa. Katarzyna Borkowska i Anna Cieślak laureatkami Nagrody im. Schillera
14 marca obchodzimy 120 rocznicę urodzin wielkiego artysty teatru, Leona Schillera[na zdjęciu]. Zgodnie z 50-letnią tradycją, w tym dniu, Zarząd Stowarzyszenia ZASP ogłasza nazwiska laureatów Nagrody im. Leona Schillera dla młodych artystów sceny.
Laureatkami Nagrody za rok 2006 zostały Katarzyna Borkowska za twórcze osiągnięcia w dziedzinie scenografii oraz Anna Cieślak za znakomite kreacje na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Obie artystki zostały nominowane do Nagrody przez Oddział Krakowski Związku Artystów Scen Polskich.
Wręczenie Nagrody nastąpi w dniu 26 marca 2007r. o godz. 16.30 w sali konferencyjnej ZASP (Al. Ujazdowskie 45, I piętro). Później rozpoczną się uroczystości Międzynarodowego Dnia Teatru, który wypada nazajutrz. Po krótkim wykładzie prof. Barbary Lasockiej zapraszamy na poczęstunek przy lampce wina.
Krzysztof Kumor
Prezes
Zarządu Stowarzyszenia ZASP
***
Katarzyna Borkowska ukończyła scenografię na krakowskiej ASP. Regularnie współpracuje z reżyser Mają Kleczewską ("Czyż nie dobija się koni", "Czajka","Makbet", "Woyzeck", "Sen nocy letniej", "Fedra"). Była także autorką scenografii do sztuki "Polaroidy" w reż. Michała Kotańskiego w krakowskim Narodowym Starym Teatrze.
Anna Cieślak jest absolwentką krakowskiej PWST. W 2004 roku otrzymała na XLIV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych nagrodę Jury Młodzieżowego za rolę Nataszy w przedstawieniu dyplomowym "Ćwiczenia z Czechowa według Trzech sióstr". Doceniona została także jej rola w filmie "Masz na imię Justine" (nagrody na festiwalach w Gdyni, Wrześni i Mons). Obecnie jest związana z krakowskim Teatrem im. J. Słowackiego.
Nagroda im. Leona Schillera przyznawana jest od 1956 roku. Wśród aureatów z ostatnich lat są m.in. Krystian Lupa, Edyta Jungowska, Agnieszka Glińska, Teatr Montownia, Kabaret Mumio, redakcja "Ruchu Teatralnego".
Leon Schiller urodził się 14 marca 1887 roku. Studiował filozofię i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował jako piosenkarz w kabarecie "Zielony Balonik" (1906), a jako reżyser w 1917 roku w stołecznym Teatrze Polskim. Współpracował z teatrami w Warszawie, Łodzi i Lwowie. Zasłynął interpretacją dramatów Adama Mickiewicza (m.in. głośne "Dziady" w stołecznym Teatrze Polskim w 1934 r.). Podczas wojny więziony na Pawiaku i w Oświęcimiu. Po wojnie rektor PWST w Łodzi, redaktor naczelny pisma "Teatr" oraz twórca "Pamiętnika Teatralnego". Zmarł 25 marca 1954 roku.
