Janoscha Świnka intrygantka w Guliwerze
"Dzień dobry, Świnko" w reż. Ireneusza Maciejewskiego w Teatrze Guliwer w Warszawie. Pisze Jolanta Gajda-Zadworna w Życiu Warszawy.
"Dzień dobry, Świnko" to najnowsza premiera w teatrze przy ulicy Różanej. Spektakl godny polecenia. I małym, i dużym. Taką opinię wydałyśmy z Agnieszką wyjątkowo zgodnie.
Wracając w ciepły, sobotni wieczór do domu, na gorąco przypominałyśmy sobie zabawne sceny i "obgadywałyśmy" świetnie zaprojektowane i animowane mupetowe lalki. Agnieszka była pod wrażeniem długaśnych, zalotnych rzęs tytułowej Świnki i jej czerwonych kopytek-pantofelków. Ale urokliwa fizjonomia bohaterki nie zdołała ukryć prawdziwego, nieciekawego charakteru postaci. - Świnka od początku oszukiwała Tygryska - zawyrokowała moja córka. I nie mogła się nadziwić, dlaczego Tygrysek tak długo dał się zwodzić różowej intrygantce, dla niej zaniedbał dawną przyjaźń i opuścił Misia.
Agnieszka nie była do tej pory fanką twórczości Janoscha, ale teatralna wersja "Dzień dobry, Świnko. Opowieści o tym, jak Tygrysek pewnego dnia nie wrócił do domu" (zrealizowana wcześniej w toruńskim teatrze Baj Pomorski) bardzo jej się podobała. Kibicowała bohaterom, przemieszczającym się w miękkiej, patchworkowej scenografii. Wraz z innymi dziećmi (ale też dorosłymi) dawała się ponieść wpadającemu w ucho głównemu muzycznemu motywowi, któremu na scenie towarzyszyła przezabawna, hiphopowa choreografia, mistrzowsko opanowana przez mupetowe lalki.
Od soboty obie podśpiewujemy fragment piosenki: Tam, gdzie rosną dobre grzyby, tam, gdzie biorą duże ryby.../ jest wspaniały, lepszy świat..." i przypominamy sobie koguta gwiazdora, myszy, które niczym reporterki plotkarskiej telewizji śledzą z kamerą poczynania głównych bohaterów, zagubionych w uczuciowym trójkącie. Ten współczesny, dowcipny kontekst spektaklu także starszym widzom pozwala dobrze bawić się w Guliwerze.
