Artykuły

Młody dramaturg (27 lat) zrealizował w Małej Sali Teatru Nowe­go autorskie przed­stawienie "Kac". Sztukę teatr zamówił u niego spe­cjalnie dla Sceny Młodych. Tworzą ją absolwenci aktorstwa na Filmówce sprzed dwóch lat, zatrudnieni ca­łą grupą przez Jerzego Zelnika, sze­fa artystycznego w Nowym. Ponie­działkowa prapremiera "Kaca" za­inauguruje prezentacje przedsta­wień II Spotkań Teatrów Miast Part­nerskich.

Walczak jest najciekawszym dra­maturgiem współczesnym, młodym klasykiem. Napisał "Piaskownicę", "Dziwną rzekę", "Smutną królew­nę", "Kopalnię", "Pierwszy raz". Je­go sztuka "Podróż do wnętrza pokoju" trafiła do Teatru Telewizji, a po "Nocny autobus" sięgnął krakowski Stary Teatr. Specjalnie dla "Gazety" autor charakteryzuje postacie z pra­premierowego dramatu.

Szczepan Szybko

gra go Ksawery 6Szlenkier

To fizyk teoretyczny z duszą arty­sty. Przed trzydziestką, ale zdążył już sięgnąć dna w knajpie, w której rozgry­wa się sztuka. Na scenie zjawiają się różne postacie, być może jednak ist­nieją tylko w malignie skacowanego Szczepana. Kiedy w czerwcu zaczą­łem próby, tekst nie był jeszcze skoń­czony. Umówiłem się z Jerzym Zelnikiem, że zagrają u mnie wszyscy ze Sce­ny Młodych. Od pewnego momentu pisałem więc "pod aktorów". Nie wszystkie role są sobie równe, każda jednak ma w sobie coś interesującego. Powstała szopka: postacie wpadają na scenę, błyszczą bardzo intensywnie i znikają. Aktorzy chcieli dyskutować z propozycjami ról, ale nie dopuszcza­łem do szerokich negocjacji, by zacho­wać dla siebie ostateczny ruch. To, w jaki sposób interpretowali szkice scen, miało i tak duży wpływ na ostateczną postać tekstu. Napisałem przynajmniej pięć jego wersji tekstu. Przygotowa­łem megamateriał, który potem cią­łem i skracałem. Wersja ostateczna i tak jest dość barokowa przez wielość wątkowi postaci.

Sylwek

gra go Mariusz Ostrowski

Alter ego Szczepana. On już pod­nosi się z alkoholowej depresji, zmie­nia się, chociaż wciąż zionie frustracją i żalem. Zawinił czymś w przeszłości, teraz odpokutowuje. Wkońcu spełnia się z Haneczką.

Haneczka

gra ją Katarzyna Cynke

Okularnica ukrywająca swoją ko­biecość. Uwodzi Szczepana wspólny­mi zainteresowaniami. Wkońcu tra­ci go, lecz odnajduje Sylwka. To dość karkołomna przewrotka fabularna. Haneczka zjawia się na scenie jako ufna dziewczyna, niedoświadczona w miłości, za to z głową pełną lektur. Gdy z niej schodzi, zyskuje Sylwka - i dy­stans.

Jola

gra ją Monika Buchowiec

Przeciwieństwo Haneczki - feminist­ka, intelektualistka w typie Kazimiery Szczuki. Ostra laska, zdecydowanie kry­tykująca Hankę; dzięki temu dojrzewa emocjonalnie.

Eryk

gra go Michał Bieliński

Toksyczny brat Haneczki, który strzeże cnoty siostry. Rości sobie ta­kie prawo, bo kocha ją obsesyjnie. Wciąż wraca do przeszłości. Nie wiadomo, gdzie pracuje: prawdopodobnie tropi jakieś afery, ściga przestępców. To na­pięty mały macho, który także prze­chodzi przemianę. Gdy spotyka się z Jolą, nagle okazuje się, że tych dwoje pozornie oschłych ludzi także potrze­buje miłości.

Kasia Kołderka

gra ją Malwina Irek

Archetyp chłopięcych wyobrażeń, symbol erotyzmu, masturbacyjny de­mon Szczepana. Gdy jego miłość do Hanki zostaje sprowadzona na ziemię, z nieświadomości Szczepana wyłania się Kasia - uosobienie najseksowniejszej koleżanki.

Jasiek

gra go Grzegorz Sobota

Zjawia się w II akcie, "z sufitu". Jest dla Szczepana kimś takim jak w "Ślu­bie" Witolda Gombrowicza Władzio dla Henryka: pomaga, wysłuchuje zwierzeń. Stanowi przeciwieństwo artystowskiego Szczepana.

Dziewczyna z Palcem

gra ją Kamila Salwerowicz

Dziecko-kwiat, postać wyzwolona, afirmująca chaos. Zachowuje się tak, jak gdyby cały czas była pod wpływem narkotyków.

Mistrz

gra go Dymitr Hołówko

Symbol naukowca, który kiedyś był autorytetem, teraz "spsiał", pije, stał się własną karykaturą. Być może był wykładowcą Szczepana na stu­diach.

Doktor

gra go Łukasz Pruchniewicz

Portretuje świat służby zdrowia. Stanowi satyrę na polskie szpitale. Nie tłumaczę, w jaki sposób facet z knajpy nagle staje się lekarzem.

Pani Lela

gra ją Aleksandra Mikołajczyk

To mój mały hołd dla prawdziwej pani Leli, która prowadzi bar Marcinek na Podwalu w Warszawie - to ulu­biona knajpa studentów Akademii Te­atralnej. Potraktowałem ją skrótowo, jako Matkę Polkę polskich knajp.

Sprzedawczyni

gra ją Zuzanna Wierzbińska

Zwyczajna sklepowa, chociaż by­wa także biedronką, a nawet nietope­rzem.

Pan od Jogi

gra go Bartosz Turzyński

To postać dygresja. Dzięki niemu parodiujemy nie jogę, ile naiwne poszu­kiwania płytkiej duchowości. To błazen, który podśmiewa się z aktorów, widow­ni, z samej sztuki.