Łódź. Teatr Grzegorzewskiego na fotografii
Jerzego Grzegorzewskiego (1939-2005) krytycy wymieniali jednym tchem obok Krystiana Lupy i Jerzego Jarockiego jako jednego z największych współczesnych reżyserów teatralnych. Historię jego łódzkich inscenizacji przypomina łódzki oddział ZASP, który w galerii ŁTF prezentuje zdjęcia spektakli zrealizowanych w latach 1966-1976.
Kiedy miesięcznik "Teatr" prowadził debatę o teatrze wolnej Polski, krytycy, teatrolodzy i reżyserzy zgodnie zaliczali Grzegorzewskiego [na zdjęciu] do grona najwybitniejszych twórców. Leszek Kolankiewicz stwierdził, że jako eksperymentator Grzegorzewski usiłował stworzyć w Teatrze Narodowym ośrodek, który byłby analogią do twórczości Wyspiańskiego z początku wieku. Łączył on wrażliwość plastyczną i teatralną, dekonstruował narodowe mity, budował głęboko intelektualne spektakle poruszając się w obszarze egzystencjalnych tematów.
Zanim jednak łódzki artysta został dyrektorem Teatru Narodowego, wiele lat reżyserował w Teatrze Jaracza, gdzie powoli wyznaczał kierunek artystycznej ekspresji i tworzył pierwotne wersje najważniejszych spektakli. Na wystawie można zobaczyć np. młodego Janusza Gajosa grającego Jaśka i Ewę Mirowską jako Rachelę w pierwszej wersji "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego. Dokumentalne fotografie pokazują też początki plastycznych fascynacji Grzegorzewskiego, który - jako absolwent PWSSP - tworzył też scenografie. Daleki był w nich od realistycznej dosłowności: w "Czajce" Antoniego Czechowa wprowadził na scenę pudła fortepianów i ogromne konstrukcje ze strunami, a "Antygonie" Sofoklesa rusztowania. Wystawa odsłania więc jeden z istotnych rozdziałów twórczości wielkiego artysty.
"...Pan Jerzy" Galeria ŁTF (ul. Piotrkowska 102) do 28 kwietnia pn.-pt. 10-18, sb. 10-14; wstęp wolny
