Wrocław. Jubileusz Tomasza Lulka
Tomasz Lulek, aktor Teatru Polskiego świętuje 30-lecie pracy artystycznej. 11 października jubilat wystąpi na Scenie Kameralnej w roli Bobby'ego Franklina w spektaklu "Mayday" Raya Cooneya w reż. Wojciecha Pokory. Po przedstawieniu odbędzie się uroczystość jubileuszowa.
Tomasz Lulek jest absolwentem Wydziału Aktorskiego PWST im. L. Solskiego w Krakowie (1978) i po otrzymaniu dyplomu związał się na stałe z Wrocławiem. W latach 1978-1985 był aktorem Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego we Wrocławiu, od roku 1985 jest aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu. Na deskach tych teatrów zagrał m.in. następujące role: Benwolio w "Romeo i Julii" W. Shakespeare'a w reż. B. Kierca (1979), Maurycy Nikołajew w Biesach wg F. Dostojewskiego w reż. J. Grudy (1980), Kurio w "Wieczorze Trzech Król"i W. Shakespeare'a w reż. K. Brauna (1981), Łączyński w "Wyzwolonym" S. Brejdyganta w reż. J. Różewicza (1983), Strażnik w "Dżumie" wg A. Camusa w reż. K. Brauna (1983), Tragarz i Oprawca w "Pułapce" T. Różewicza w reż. K. Brauna (1984), Lloyd Dallas w "Z tyłu" M. Frayna w reż. G. Warchoła (1985), Barbar w "Vatzlavie" S. Mrożka w reż. M. Kochańczyka (1986), Fouquier-Tinville w "Śmierci Dantona" G. Büchnera w reż. J. Bunscha (1988), Kawaler Danceny w "Niebezpiecznych związkach" Ch. Hamptona w reż. J. Buchwalda (1988), Max w "Witaj Max" P. Chesnota w reż. J. Z. Nowaka (1988), Lewek i inne postacie w Burzliwym życiu Lejzorka Rojtszwanca wg I. Erenburga w reż. J. Szurmieja (1990), Młody Aktor w "Miazdze" wg J. Andrzejewskiego w reż. K. Brauna (1991), Titta-Nane w "Awanturze w Chioggi" C. Goldoniego w reż. M. Wojtyszki i J. Schejbala (1991), Złodziejaszek I w Operetce W. Gombrowicza w reż. K. Zaleskiego (1992), Bobby Franklin w "Mayday" R. Cooneya w reż. W. Pokory (1992 - ponad 800 spektakli!), Cudzoziemiec w "Kursie polskiego dla niezaawansowanych" J. Ostaszkiewicza i M. Wojtyszki w reż. M. Wojtyszki (1992), Edmund w "Nie uchodzi, czyli Damy i huzary" wg A. Fredry w reż. M. Sikory (1993), Kelner w "Oknie na parlament" R. Cooneya w reż. W. Pokory (1994), Hrabia von Stein i inne postacie w "Kasi z Heilbronnu" H. von Kleista w reż. J. Jarockiego (1994), Główny krupier w "Graczu" wg F. Dostojewskiego w reż. J. Bunscha (1995), Antykapitan w "Immanuelu Kancie "T. Bernharda w reż. K. Lupy (1996), Bogar w "Improwizacji paryskiej" J. Girarudoux w reż. A. Wajdy (1996), Jakub w "Operze za trzy grosze" B. Brechta i K. Weilla w reż. M. Englerta (1996), Gułutwin w "Naszym człowieku" A. Ostrowskiego w reż. W. Fokina (1998), Franciszek Piszczała we "Śnie nocy letniej" W. Shakespeare'a w reż. R. Zioły (2000), Garrick w "Przygodach Hucka Finna" R. Kołakowskiego w reż. J. Szurmieja (2001), Upiór w "Weselu" S. Wyspiańskiego w reż. M. Grabowskiego (2002), Aloszka w "Azylu" wg M. Gorkiego w reż. K. Lupy (2003), Akast w "Mizantropie" Moliere'a w reż. R. Zioły (2003), Jeż-y w "Bajce o sercu ze strychu" M. Kowalewskiego w reż. Autora (2004), Szatan w spektaklu mit: kordian wg J. Słowackiego w reż. M. Sobocińskiego (2005), Richard Noakes w "Arkadii" T. Stopparda w reż. K. Babickiego (2005), Pan Czyżyk w "Amszelu Kafce" T. Gwincińskiego i P. Passiniego w reż. P. Passiniego (2006), Decjusz w "Juliuszu Cezarze" W. Shakespeare'a w reż. R. Brzyka (2007), Marcellus w "Hamlecie" W. Shakespeare'a w reż. M. Pęcikiewicz (2008).
Współpracował także z Wrocławskim Teatrem Komedia (dawniej Poniedziałkowym. W Jego bogatym dorobku artystycznym znaczące miejsce mają także role w produkcjach filmowych - m.in. Monter Ajewski we "Wściekłym" w reż. R. Załuskiego (1979), Krzysiek w "Głosach" w reż. J. Kijowskiego (1980), Spiker w "Świecie według Kiepskich" w reż. O. Khamidowa (2000) oraz w Teatrze Telewizji - m.in. Alter w "Odejściu Głodomora" T. Różewicza w reż. J. Różewicza (1988), Dytko w "Bajce o żelaznym wilku" wg W. Sieroszewskiego w reż. W. Hejny (1996), Antykapitan w "Immanuelu Kancie"T. Bernharda w reż. K. Lupy (1997).
Tomasz Lulek - twórca o wszechstronnym warsztacie aktorskim - wyróżnia się bogactwem środków artystycznego wyrazu w budowaniu postaci teatralnych, które zjednuje mu przychylność widowni. Ona to właśnie spowodowała, że w latach 1994 i 1995 był laureatem Brązowej Iglicy - nagrody przyznawanych w plebiscycie wrocławian.
