Artykuły

Szedłem tam z pewną rezerwą. Bo ostatnie w tym roku spotkanie z cyklu "Portrety ludzi teatru, filmu, estrady" fanatyczny miłośnik artystów sceny Dariusz Domański - odmłodził. Po galerii prezentowanych publiczności gości o nazwiskach firmowych, czyli osób sławnych, bardzo sławnych i jeszcze sławniejszych, zaprosił do Ośrodka Kultury im. Norwida w Nowej Hucie Urszulę Grabowską.

Na zaproszeniu jest zdjęcie młodej, bardzo ładnej pani o nieśmiałym wyrazie twarzy i ciemnych włosach ściągniętych do tyłu. Otóż to jest nieprawda. Na klubowej scence pojawiła się artystka o długich, spadających aż na ramiona blond włosach, pewnie i swobodnie kontaktująca się z widownią. Kiedy opowiadała swój życiorys i przebieg pracy zawodowej, uderzał częsty zwrot "solidne przygotowanie".

Dzieciństwo spędziła właśnie w Nowej Hucie, skąd przyniosła też tytuł... technika odzieżowego. Dopiero potem była krakowska szkoła aktorska i etapy drogi artystycznej - od telewizji poprzez estradę do sceny. Dziesięć już lat w zespole Teatru Bagatela z wypadami do Teatru STU (ach, jak ona desperacko topiła się jako Ofelia w ponad 2-metrowych głębinach wody!). Mimo niedługiego stażu były to role-marzenia: m.in. Masza w "Trzech siostrach" i Desdemona, był udział w "Biesach" i "Miesiącu na wsi", a w kinie Karolina w "Przedwiośniu" czy Iwona w "Świadku koronnym".

Pani Grabowska ma zdecydowane zdanie o pracy nad rolą w teatrze i przed kamerą, wyraźny pogląd o tzw. gwiazdorstwie oraz bardzo dobre wspomnienia o pedagogach i kolegach, a także śmiałe plany dalszego rozwoju. Interesują ją przede wszystkim przemiany psychiczne w kreowanych postaciach, najlepiej pióra ulubionych dramaturgów światowej literatury. Niechże towarzyszą jej w tym nasze gratulacje i najlepsze życzenia. Moja początkowa rezerwa zupełnie ustąpiła, bo to był przykład młodości doświadczonej.