Czarownice z Salem
Ukryta pod historycznym kostiumem rozprawa ze współczesną nietolerancją
Dramat Arthura {#au#7}Millera{/#} nawiązuje do wydarzeń, jakie miały miejsce w XVII wieku w małym miasteczku stanu Massachusetts, kiedy to procesy czarownic ujawniły nietolerancję purytańskiej społeczności Nowego Świata. Lawinę zła w sztuce Millera wywołuje uboga dziewczyna. Powodowana osobistą zemstą oskarża byłego ukochanego o magiczne praktyki. Sprawa, niespodziewanie dla niej samej, zatacza coraz szersze kręgi. Powstały w 1953 roku utwór był, ukrytą pod historycznym kostiumem, rozprawą z ideologią i praktykami stosowanymi wówczas w stanach Zjednoczonych przez komisję do badania działalności antyamerykańskiej senatora MacCarthy'ego. W Ameryce tych czasów "Czarownice..."'odczytywane były jako przeciwstawienie się zgubnym skutkom społecznej histerii wywoływanej przez ideologię. W Polsce epoki gierkowskiej, kiedy powstała telewizyjna inscenizacja Zygmunta Hübnera, na plan pierwszy wysunęły się problemy uczciwości wobec samego siebie, osobistej godności. Historyczna metafora Millera i w tym przypadku okazała się nośna - spektakl dostał nagrodę "Tygodnika Kulturalnego" za najlepsze przedstawienie 1979 roku. Na sukces złożyły się zarówno aktualność tekstu, jak i kształt artystyczny spektaklu.
Zygmunt Hübner pisał w swojej "Sztuce reżyserii", że o sukcesie teatralnego przedsięwzięcia decyduje w największej mierze umiejętność dobrania właściwej obsady. Udało mu się zapewnić współpracę wybitnych aktorów tamtych lat i połączyć odmienne style gry przedstawicieli różnych pokoleń aktorskich od Zofii Małynicz i Hanny Skarżanki, przez Romana Wilhelmiego, Zbigniewa Zapasiewicza aż po debiutantkę Lilianę Głąbczyńską.
